Herkese gotik öyküler!

Herkese gotik öyküler!

Tuğba ERİŞ

Stop-motion animasyonların dahisi Tim Burton’ın Noel Gecesi Kâbusu şanına yakışır bir formatta, resimli kitap şeklinde İletişim Yayınları tarafından yayımlandı. İskelet Jack’in hüzünlü ve komik öyküsünü bir kez de kâğıt üzerinden geçmekte fayda var. Üstelik her yaş için!

Çocukluğumda kitapların gizemli dünyasına ilişkin düşüncem şöyleydi: Çocuklar için olan kitaplar vardır ve büyükler için olan kitaplar vardır. Tabii bu kendiliğinden gelişen bir düşünce olmaktan çok büyüklerimin oluşturduğu bir şeydi. Yani zorla değil tabii ki, ama sözgelimi ortaokulda elimi attığım İlyada ve Odysseia’yı anlamayabileceğimin düşünülmesi ya da Red Kit’lerimin, Asteriks’lerimin, Tenten’lerimin tukaka edilmesi beni bu düşünceye itmiş olmalı. Hal böyle
olunca neyi okuyacağımı da şaşırıyordum. Sanki bir eşik vardı; o eşiği geçince büyümüş olacaktım ve tüm “büyük” kitaplarını okuyup anlayabilecektim artık. Derdim tüm çocuklar da Henry Miller okusun ya da tüm yetişkinler Ayşegül dizisinden vazgeçemesin değil tabii ki. Yalnızca bu koyu, sert tanımlar yerine yumuşak geçişlere, zaten kendiliğinden gelişecek yumuşacık geçişlere olanak sağlanması.

Tim Burton’dan söz eden bir yazıya böyle bir başlangıç da neyin nesi diyebileceklere karşı yanıtım da soruda gizli aslında (hatta gizli de değil, apaçık). Nice alakasız şeyi birbirine bağlamamın nedeni, çocukça mantığımla ayırdığım gruplara sığmayacak kitaplar ve senaryolar yazan bu adam zira. Bu “büyük” halimle bana Noel Gecesi Kâbusu’nu defalarca okutan, enfes resimlerine defalarca baktıran, elimde kitap uyuyakalmama bile neden olan bu sıradışı ve tuhaf adam.

İlkin Tarık Günersel’in özenli çevirisiyle okuduğum İstiridye Çocuğun Hüzünlü Ölümü’nden sonra, Barış Pirhasan’ın çevirdiği Noel Gecesi Kâbusu İletişim Yayınları’nın çocuk kitapları dizisinin 61. kitabı. (61 sihirli bir rakam olmalı!) 1993’te stop-motion animasyon tekniğiyle çekilen, Tim Burton’ın yazdığı ve Henry Selick’in yönettiği aynı adlı filmi izleyenler hikâyeye yabancılık çekmeyecekler.

İSKELETİN HÜZNÜ
Upuzun ipince bir iskelet olan Jack İskeletington, Hortlaklar Diyarı’nda yaşıyor. Korkutup ürkütmekten, “Bööö!” demekten başka bir şey içermeyen hayatından sıkılan Jack’in derdi insanoğlununkiyle aynı aslında: farklılık, yenilik ihtiyacı. En iyi arkadaşı, sırdaşı küçük hayalet köpeği Sıfır bile silik havhavlarıyla keyfini yerine getiremiyor. Mutsuz, mahzun gezinip dururken ormanda ağaçlara kazınmış üç koca kapıyla karşılaşıyor ve kapılardan birinden geçince beyaz, rüzgârlı bir
girdaba giriyor. Düştüğü yer şenlikli Noel Kasabası. Şömineye asılı hediye dolu çorapları, Aziz Nikolas’ın geyiklerle bir resmini, Noel ağacının ışıklarını,
süslerini, yıldızını ve Noel Kasabası tabelasının N harfini alıyor yanına; ganimetiyle dönüyor Hortlaklar Diyarı’na. Bu şıngır mıngır oyuncaklara heyecananlar olduğu gibi korkanlar da oluyor. Kafasında soru işaretleri de belirmeye başlıyor Jack’in; Noel Kasabası’ndakilerin nasıl neşe ve gülücük saçtıklarını, kendilerinin niçin sürekli korku ve panik içinde olduklarını sorguluyor. Niçin Aziz Nikolas’ın her yıl aynı işi yaptığını, kendisinin de neşe saçabileceğini düşünüyor ve ampul yanıyor kafasında.

Jack’in dâhice planına göre, Aziz Nikolas apar topar kaçırılıyor, kendisi geçiyor kızağın başına. Böylece tabuttan kızağına iskelet geyiklerini koşuyor Jack; Sıfır’ı da pırıl pırıl burnuyla kılavuz belliyor kendisine ve başlıyor Noel’den önceki kâbus. Çocuklar, mezarlıktan yeni çıkmış canavarlar ve kurukafalarla baş başa kalıyor. Jack kendince kutluyor Noel’i; farkında değil saçtığı korku ve dehşetin. Keşmekeş, çığlıklar kaplıyor Noel Kasabası’nı. Jack’in sevgi gösterisi ve havai fişek sandığı güdümlü füzelerden biri, gelip buluyor kızağını ve tekrar mezarlığa düşüyor Jack gözyaşlarıyla. Aziz Nikolas çıkıyor birden ortaya ve Jack’in iyi niyetini anladığını ama Noel’e sahip çıkmanın iyi bir fikir olmadığını, onun asıl yerinin Hortlaklar Diyarı olduğunu söylüyor. Jack evine döndüğünde tatlımsı bir hüzünle, rüya gibi bir Noel ile karşılaşıyor.

İskelet vücudunun üstündeki balkabağı kafası, smokinine kondurduğu yarasa papyonuyla âdeta koca bir yürek Jack. İnsan değil, ama insani değerlerden fazlasıyla payını almış. Tim Burton’un tüm öteki karakterleri gibi. Elimde Noel Gecesi Kâbusu’nu görse büyüklerim, şimdi ne derlerdi acaba?