Feridun Oral’dan bir babaanne kitabı…
Simla SUNAY
Anneanneler, babaanneler, dedeler çocukların vazgeçilmez sevgilisi, onların öncelikli müttefikleridir. Feridun Oral Babaannem Kime Benziyor adlı kitabında, bir çocuk gözünden, çocuk duyarlılığıyla bir babaanneyi anlatıyor, onu sevimli hayvancıkların kılığına sokmaktan çekinmiyor.
Feridun Oral öncelikle bir yazar mıdır, bir çizer midir? Görünen o ki ikisi de… Ne var ki bu kadar iyi çizen birinin aynı zamanda okul öncesi çağı çocukları için bu kadar iyi yazması mucize gibi geliyor bana. Bütün kitapları için geçerli bu; istikrarlı, bol üreten, çok verimli bir sanatçı. Kitapları, Türkiye’de orta sınıftan çocuklar için büyük şans, ancak sert kapak olması ve fiyatları nedeniyle her çocuğa ulaştığını söylemek zor. Dileğimiz ise bütün çocukların Feridun Oral okuyarak büyümesi…
BENİM HARİKA BABAANNEM
Feridun Oral ithaf cümlesinde, “Ali’ye ve hiç görmediğim babaanneme,” diye yazmış. Babaannesini hiç görmemiş biri olarak ben bu öyküyü biraz buruk okudum. Ya da çeşitli sebeplerle hiç kurulamayan babaanne-torun ilişkilerinin tümü adına hüzünlendim. Şu yaygın gelin-kaynana durumları, yaşam koşulları ve katı geleneklerin getirisi olarak hayatımıza dayatılan bir boşluk babaanne. Anneanneler daha şanslı, annelerden vizeleri var, emek veriyor ve torunları kolayca kazanıyorlar. İstisnalar da var elbet, bakmayın benim efkârlanmama, ne süper babaanneler var torunlarına annelik, arkadaşlık eden.
İşte Ali de şanslı bir velet. Resim yapmayı çok seviyor. En çok da hayvanları resimlemekten hoşlanıyor. Ali, sıkı bir hayvansever.
Babaannesi de ona sürekli hayvan sesleri çıkarıyor; keçi gibi meliyor, kedi gibi miyavlıyor, takma dişlerini takırdatarak çok üşümüş penguen taklidi (en çok buna güldüm) yapıyor.
SEVİMLİ HAYVANCIKLAR
Ali bir gün dedesiyle evde yalnız… Babaannesinin duvardaki resmine bakıyor ve dedesine soruyor: “Dede, babaannem kime benziyor?” Hikâye, bu andan itibaren ritmik bir kurguya oturuyor. “Ali’nin babaannesi uzun kulaklı bir tavşana mı benziyor?” Dede her seferinde bu soruları tatlılıkla yanıtlıyor: “Babaannenin kulakları tavşanınki gibi uzun değil, ama tavşanların çok sevdiği havuçlardan havuçlu kek yapıyor.” Babaannesi kediye, sincaba, kurbağaya, koyuna mı benziyor peki? Ya kurda, baykuşa, bülbüle, ahtapota? (Dede de ne çok seviyor babaanneyi!)
Babaannenin eski mi eski fotoğrafı üzerine farklı hayvanlar çizerek kime benzediğini bulmaya dair bir oyun başlıyor. Kitapta sol tarafta Ali’nin çizdiği bahsi geçen hayvan, sağ tarafta ise aynı hayvanın babaannenin portresine monte edilmiş Feridun Oral klasiği çizimi var. Pardon, pardon, ben Ali ile Feridun Oral’ı birbirinden ayırdım, hikâye beni inandırdı, elbette ki iki sayfayı da Oral çizdi ama soldaki bir çocuk elinden çıkmış taklidi!
Resimlerdeki kahve tonlarının çeşitliliği, eski fotoğraftan sayfalara taşınan soluk hakiler, yeşiller, griler çok etkileyici. Feridun Oral’ın, çocuk kitabı yapıyorum diyerek Disney canlılığı altında kalmayışını, doğadaki pastel tonları kullanışını ve kahverengi ağırlıklı derinliğini çok seviyorum. Çocuklar illa canlı ve de tam renkleri beğenir diye bir şey yok. Atölyelerde mavi ve pembe ile savaşırken bunlarla da uğraşıyor ve çocuklara renk uyumunu göstermeye çalışıyoruz. İşte harika bir atölye kitabı: Babaannem Kime Benziyor?
Ha, unutmadan söyleyelim, kimse kimseye benzemez, bunu yazar da belirtiyor, ah ancak belki küçük kuzu birazcık ama birazcık Ali’ye benziyor, hikâye sizi inandırsın ki!
