Agata, tilki ve kara adam

Agata, tilki ve kara adam

Sevin OKYAY

Hans Christian Andersen ödüllü İtalyan yazar Angela Nanetti’yi Dedem Bir Kiraz Ağacı adlı kitabıyla tanımıştık. Daha küçük yaş grubuna hitap eden Hikâye Ormanı’nda yazar, aile içi şiddet konusunu ustalıkla ele alıyor ve bir dostluk ilişkisiyle sarmalayarak incelikle işliyor.

Angela Nanetti’nin kitabının özgün adı (ki Türkçesi yazının başlığını oluşturuyor), iki kahramanı ile korkutucu kişisini bir hamlede bize tanıtıyor. Türkçe adıyla Hikâye Ormanı, daha önceden başka bir kitabıyla tanıdığımız, Hans Christian Andersen ödüllü Nanetti’nin farklı kahramanlarla farklı konuları ele alın bir çocuk yazarı olduğunu kanıtlıyor. Ama çocuk ile hayvan arasındaki arkadaşlık ikisinde de var. Daha önceki Dedem Bir Kiraz Ağacı’nda (Günışığı Kitaplığı), Tonino’nun arkadaşı, akıllı kaz Alfonsina’ydı. Bu kitapta ise annesinin tilki kürkü, çok ciddi sorunları olan Agata’ya arkadaşlık ediyor.

Yapı Kredi Yayınları’ndan çıkan Hikâye Ormanı çok hassas bir konuyu, aile içi şiddeti ustalıkla ele alıyor ve Agata ile tilkinin dostluğuyla sararak konuyu incelikli bir şekilde işliyor. Agata’nın sorunu, annesinin ağlaması. Hiç durmadan ağlıyor, masada birleştirdiği kollarına başını dayamış ağlıyor. Çünkü Kara Adam, karanlık ve kötü adam dönmüş. Ne desen susmuyor annesi, ağlamaktan yüzü gözü şişmiş. “Bak, gitti işte!” diyor Agata.

Ta ki mavi gözlü Tilki ile karşılaşana kadar. Yatışından belli, kadınların sırtlarına attığı tilkilerden biri bu. Bitpazarında, tezgâhta yatmış Agata’ya mavi mavi bakıyor, sessizce. Agata bakışırken onun kendisiyle gelmek istediğini anlıyor. Biraz pahalı ama annesini razı ediyor sonunda. Tilkiyi alıp mantosunun omuzuna yerleştiriyor, dolaba koyuyor. Agata sık sık yeni arkadaşını ziyaret edip kontrol etse de onu yanında istiyor. Annesinden izin alıp odasına götürünce derin bir nefes alan tilki ona teşekkür ediyor. Dolabın içinde sıkıntıdan patlamış çünkü.

Sonra da Agata’yı yanına oturtup ona kendi hikâyesini anlatıyor. Uzaklardaki, cennetten farksız ormanının hikâyesini… Yanlarında köpekleriyle avcılar, kara adamlar gelince, her şey değişmiş ve arkadaşlarını teker teker kaybetmeye başlamış. Tavşanlar, ceylanlar, kuğular… Ta ki bir gün karnı açken mis gibi kemik kokusuna dayanamayıp kendi de yakalanana kadar. Kara adamlar, çünkü bunların sürüsüne bereket. Üstelik bazen renklerini de değiştirebiliyorlar. Tıpkı Agata’nın annesinin Kara Adam’ı gibi. O da bazen turuncu, bazen kırmızı olur, yeşil olur, mavi olur. Maviyse anneye iyi davranır, bazen şeker getirir.

KARA ADAMLAR HER YERDE

Tilki, arkadaşını oyalamak için ona ormanından güzel hikâyeler anlatır. Çünkü orası Hikâye Ormanı’dır ve her yer hikâye doludur. Herkes de hikâye anlatmasını bilir. Sonunda birlikte bu ormana gitmeye karar verirler. Agata, arkadaşını ayakkabı tamircisi Bay Vincenzo’ya götürür. Bay Vincenzo Tilki’nin içine saman doldurup ayakta durmasını sağlar. Yolda İsidoro adında bir kedi ile Valentina adında tek kolu kopuk bir bebeğe rastlayıp onları dayanlarına alırlar. Agata yorulunca Tilki’den onlara bir hikâye anlatmasını ister. Hikâye bütün gece sürer. Sabah uyandığında Agata odasındadır, annesiyle babası da kahvaltıda. Babası gülerek onu, “Günaydın, uykucu,” diye karşılar. Agata ona rüyasını anlatınca da, “Ben Kara Adam olarak mı kaldım, yoksa iyi adama dönüştüm mü?” diye sorar. Agata, “Bilmiyorum,” der, “Ama biliyor musun baba, Kara Adam’lar gerçekten var”.

Yapı Kredi Yayınları sömestr tatili öncesi beş çocuk kitabı yayımlamıştı. Hikâye Ormanı bunlardan biri. Aynı grupta İtalyan edebiyatının büyük ustası İtalo Calvini’nin masal seçkisi Büyülü Kuş da var. Dikkatinize…