İnsanlığın hoyratlığına direnen çocuklar

İnsanlığın hoyratlığına direnen çocuklar

Irmak ZİLELİ

İnsanoğlunun doğaya karşı ne kadar hoyrat davrandığını anlatan ve doğa sevgisinin evrenselliğine değinen çevreci bir seri Doğadostu Kardeşler…

Sokakta yürürken, yağmurdan korunmak için kendine sığınak arayan bir kedi gördüğümde, açlıktan kemikleri sayılan bir köpekle karşılaştığımda, kanadı kırılmış bir güvercin yoluma çıktığında yüreğimdeki sızı bana hep çocukluğumda babamdan dinlediğim acıklı öyküleri hatırlatır. Yüreğimdeki merhamet ve doğaya, hayvanlara karşı duyduğum sevginin tüm sorumluluğu o öykülere aittir!

Çocukların henüz nasırlaşmamış yürekleri çabucak içine alır bu duyguları. Kimi sohbetlerde sıkça duyduğum “çocuklar acımasız olur” yargısı, olsa olsa büyüklerin kendi dünyalarının bir yansımasıdır… Acımasızlığın her gün daha da meşrulaştırıldığı bir dünya, çocuklarını da öyle görmek ister kuşkusuz. Ve şüphe
götürmeyen bir başka gerçek de bu dünyanın, merhametsiz nesiller yetiştirmeye ta çocukluktan başladığıdır.

ADAM VE KÖPEK
Bunun panzehiri ne olabilir diye düşünürüm sık sık… Dünya üzerindeki tüm canlılara yönelik bu hoyratlığa karşı çocukların saflığının ve duyarlılığının ‘korumaya alınması’ nasıl mümkün olacak? Edebiyatın gücü desem? Çok şey mi yüklemiş olurum romanlarımıza, öykülerimize? Sanmam…

Diyorum ya, babamın anlattığı o kısacık öyküler bugün tüm canlılığını koruyor zihnimde. İşte bir tanesi: Bir adamın kocaman bir kurt köpeği varmış. Adam ve köpek birbirlerine öyle bağlılarmış ki, adam evlendiğinde karısının tüm itirazlarına rağmen köpeğini sokağa terk etmeye yanaşmamış. Gün gelmiş bu çiftin bir bebekleri olmuş. Kadın bebeği için çok kaygılıymış. Köpeğin ona bir şey yapmasından korkuyormuş. Kocası ise bunun asla olmayacağında ısrarlıymış. Bir dağ kulübesinde yaşamlarını sürdüren karı koca, bir gün bir baloya davet edilmişler. Bebeği ne yapacağız, kime bırakacağız diye düşünürlerken adam, “Köpek onu korur, onları baş başa bırakabiliriz,” demiş. Karısı tüm kaygılarına rağmen kocasının ısrarlarına çaresizlikle boyun eğmiş. Gece geç bir vakit evlerine dönerlerken, karların üzerinde ağzından kanlar akarak onlara doğru koşan köpeği fark etmişler. Kadın çığlık çığlığa bağırmış: “Bebeğimizi öldürdü!” Adam o an hiç düşünmeden silahın çıkartmış ve köpeğe oracıkta ateş etmiş. Karı koca dehşet, korku ve acı içinde kulübeye girdiklerinde bebeğin gayet huzurlu uyuduğunu, beşiğin hemen yanı başında ise bir yılanın ölüsünün durduğunu görmüşler…

Bu hikâye yüreğimde korkunç bir isyan duygusu uyandırırdı her dinlediğimde: Nasıl olmuş da işin aslını anlamadan o zavallı köpeği öldürebilmiştir adam? Ve tabii hemen ardından gelen şu düşünce, köpeğe karşı sevgimi büyütürdü, köpek bebeği yılandan korumuş olmanın sevinciyle nasıl da koşuyordu adama doğru… Hayvanlardan insanlara zarar gelmeyeceğine dair düşünceler böyle böyle filizlenmişti içimde. Peki ya insanlardan hayvanlara gelen zarar?

İşte size şimdi önereceğim Doğadostu Kardeşler serisinin dört kitabı, insanlardan hayvanlara gelebilecek zararları, insanoğlunun doğaya karşı kimi zaman nasıl da bencilce duygularla, düşünmeden hoyratça davrandığını anlatıyor. Ama bu hoyratlığa direnenler yine çocuklar… Onlar, büyüklerin nasır bağlamış yüreklerini
yumuşatmanın, onlara doğruyu göstermenin yollarını buluyorlar.

ÇEVİRİYE DİKKAT
Fransız bir yazarın kaleminden çıkan seri, doğa sevgisinin evrenselliğini de gösteriyor. Fransız, Türk, İngiliz, Arap, tüm çocukların doğa sevgisinde buluşabileceğini, böylece tüm insanlığa örnek olabileceklerini gösteriyor. İnsana, dünya üzerinde yaşama hakkına sahip tek canlının kendisi olmadığını göstermeye çok küçükten başlamak gerektiğini düşündürüyor bu kitaplar.

Doğadostu Kardeşler’in yeni çıkan dört kitabının isimleri şöyle: Kurtlara Dikkat!, Tutsak Yunus, Akbabanın Uçuşu, Bonobalara Yardım… Kitaplar yalnızca hayvanlarla dost olmanın gereğini değil, yardımseverlik duygusunun yüceliğini ve kişiyi nasıl mutlu ettiğini de anlatıyor. Kitaplara dair tek eleştirim çevirisi… Çocuklarımıza derdimizi ‘yabancı dil kokan’ bir Türkçeyle anlatmamaya özen göstermeliyiz ki, yalnızca doğayı değil, dillerini de korumayı öğrenebilsinler…