Mumuklar, kargalar, harfler, sevgiler…

Mumuklar, kargalar, harfler, sevgiler…

Zarife BİLİZ

Selçuk Demirel çocuklar için yazdığı ve resimlediği tüm kitaplarda, çocuklarımıza kendimizi ve dünyayı iyileştirme gücümüzü kaybetmediğimiz zamanlardaki masal dünyayı anlatıyor.

Evet, bugüne kadar tanışmadıysanız, artık tanışmanın zamanı geldi: Kocaman kara gözlü, kuzgun karası saçlı bir kız çocuğu. Küçük. Üzerine hep minik çiçek desenli, kırmızı, mavi, yeşil capcanlı renklerde, upuzun elbiseler giyiyor, dantel yakalıklar takıyor. İşte karşınızda Mumuk. Zamansız bir çocuk. Kitabın sayfalarının tümüne, her sayfadaki her bir desene sinmiş olan huzur belki de bu zamansızlıktan geliyor. Kitapçı raflarında ‘0-6 yaş’ diye sınıflanan bu kitaplardan vazgeçemememin sebebi bu olmalı diye düşünüyorum, yıllar sonra tekrar Mumuk’un sayfalarını çevirirken.

DÜNYAYLA DOST OLMAK
Mumuk Harfleri Öğreniyor, Ezel Dağlar 16 günlükken almıştı yerini kitaplığın rafında. 16 günlükken değil ama renkler, biçimler ilgisini çekmeye başladığı ilk anda göstermiş olmalıyım ona rengârenk sayfaları, böylece tanışmış olmalı Mumuk’la. Alçak bir sesle okumuş olmalıyım ona Mumuk’un şiirli ama sade bir dille yazılmış öykülerini. O kitabı, kitap da onu sevsin diye; kitaplarla, kedilerle, kuşlarla, ağaçlarla, bu dünyayla dost olmayı öğrensin diye uğraşmış olmalıyım. Selçuk Demirel’e o güzel desenleri ve küçücük öyküleri için içimden teşekkür etmiş olmalıyım ve ikinci kitap Mumuk Fotoğraflarda çok geçmeden yerini almış olmalı kitaplıkta.

Serinin üçüncü kitabı Mumuk Oyuncakçıda kitaplıktaki yerini yenice aldı. Mumuk’un asker olmaktan, silah taşımaktan hoşlanmayan, hele ki çocukların kendisini savaş oyunu oynamak için aldıklarını düşündükçe için için üzülen kurşun askeriyle yeni tanıştık yani. Kocaman sarı gagası, yandan sarkan kıpkırmızı dili ve kapkara tombul gövdesiyle insanların kargalara dair tüm önyargılarını kırmaya namzet Süper Karga’yla da. Çocukluğunuzdan hatırlayacağınız eski bir masalın biraz daha yeni bir versiyonu Süper Karga. Okurken, çocukken defalarca dinlediğim masalın tam cümlelerini, cümlelerdeki masallara özgü o nakaratlı ve uyaklı dili hatırlamaya boşuna uğraştım. Kitap aslen Fransızca yazılmış, dolayısıyla ya Türkçe’ye çevrilirken kaybolmuştu o masal dili ortadan ya da Demirel Fransızca’sında modern bir dille tekrar yazmıştı masalı. Bunu bilemiyorum ama kitabı okurken tüm sayfalarda masalın çocukluğumdaki hali, sözlerle değilse bile ezgisiyle çınladı kulaklarımda. Keşke dedim içimden, o sözler eşlik etseydi tombul kargaya. Bir de kitabın ismi Süper Karga yerine ne bileyim işte Gak Gak Karga ya da (hadi özgün ismine az daha sadık kalma kaygısıyla) Mahir Karga veya Tuhaf Karga gibi bir şey olsaydı diye geçirdim içimden. ‘Süper’ olan her şeyin pek bir revaçta olduğu çağımızda, bizim karga süper olmadan da gayet iyi ve harikaymış gibi geldi bana.

Selçuk Demirel tüm kitaplarında örümcek ağı naifliğinde ve mükemmelliğinde bir dünyayı anlatıyor. Onun çizgileriyle bakılan bir dünyada kediler gerçekten kedi, kargalar gerçekten karga, dünya o zamanki dünya, daha büyümediğimiz, kendimizi ve dünyayı iyileştirme gücümüzü kaybetmediğimiz zamanlardaki masal dünya. Evrenin gözünden sevgiyle çizilmiş bir dünya. Öylesine kırılgan, ışıklı, saydam, mükemmel ve sapasağlam. Aynen bir örümcek ağı gibi. Şaşılası, harika, doğal ve sıradan.

BOL KİTAPLI GÜNLER
Selçuk Demirel çocuklar için yazdığı ve resimlediği tüm kitaplarda çocuklarımıza böyle bir dünyayı, böyle bir duyarlılığı armağan ediyor. Onlara bu dünyanın gerçeğini de armağan edebilmek hasretiyle çocuklarımıza ve hepimize bol kitaplı, bol Mumuk’lu günler diliyorum. Dünyayı ve tüm canlıları sevebilsinler, koruyabilsinler diye… Ona Mumuk’un meraklı ve sevgi dolu gözleriyle bakabilsinler diye… Evreni olduğu gibi dupduru, sıradanlığı içinde görebilsinler ve olağanın içindeki olağanüstüyü fark edebilsinler diye… sevgiyle…