Reçel kavanozumu gören var mı?

Reçel kavanozumu gören var mı?

İnci ÖZGÜR

Çocuk yazarımız İnci Özgür bu ayki yazısında, çiçeği burnunda bir yazar olarak katıldığı ilk kitap fuarından izlenimlerini bizlerle paylaştı. Ayrıca, fuarda tanışıp imza aldığı İranlı yazar Houshang Moradi Kermani’nin Reçel Kavanozu adlı kitabını ve daha neleri neleri…

Son günlerde yaşadıklarımı nasıl anlatacağımı bilemiyorum. Geçen ay yayımlanan yazımı çok beğenmişler, yayınevinden Aslı abla, Cemile abla başta olmak üzere… Kimi okullarda öğretmenler öğrencilerine okutup bir nevi örnek göstermişler. (bu cümleyi kurmak için annemden yardım aldım, bir nevi ne demek bilmiyordum, bu arada öğrendim) Sizin düşüncelerinizi de çok merak ediyorum, bana mail yazarsanız çok sevinirim.

Bu haftayı –yeni bir yazar olarak– çok heyecanlı geçirdim. TÜYAP Kitap Fuarı’na iki kez gittim ve onlarca kitaba dokundum, içlerinden bazılarını oracıkta okudum, Aslı abla beni yayınevlerine götürdü, onlar bana kitap hediye etti. Sonra hafta içinde Nilüfer öğretmenimle bir daha gittik, o zaman da arkadaşlarımla gezdim, onlarla en sevdiğimiz kitapları konuştuk. Kitap ayraçları topladık. Acaba sadece çocuk ve gençlik kitaplarının olduğu bir fuar yapsalar nasıl olur diye düşündüm. Böylece daha geniş bir alan olur, daha çok çocuk gelir… Ben bu isteğimi daha sonra bir kez daha dile getireceğim.

ÇİLEK REÇELİNİ ÇOK SEVERİM
Fuarda pek çok kitap ve onların yazarlarını gördüm. Fuardan önce bazılarını okuyarak, kitabımı imzalatmaya gittiğimde bana bir şey sorarlarsa hazır olmaya çalıştım. Okuduğum kitaplardan biri Reçel Kavanozu adını taşıyor. Yazarı Houshang Moradi Kermani hakkında küçük bir araştırma yaptım, ülkesi İran’da çok sevilen ve şöhreti dünyaya yayılan bir yazarmış. Birçok ödül kazanmış. Aklıma hemen Samed Behrengi geldi. Onun Küçük Kara Balık’ını sevmeyen çocuk var mı acaba? Reçel Kavanozu’na geri döneyim ben. (Zaten reçelleri, özellikle de çilek reçelini çok severim) Kitapta her şey Celal’in reçel kavanozunu açamamasıyla başlıyor. Kafasına taktığı şeyi yapmadan rahat edemeyen Celal (biraz benziyoruz galiba) reçel kavanozunu okula götürüp arkadaşlarına açtırmak ister, kimse açamayınca bakkala geri götürür, bakkal önce kızar ama sonra bir bakarlar ki hiçbir kavanoz açılmaz. Celal önce karakola şikâyet eder ama gitmesi gereken yerin tüketici hakları derneği olduğunu öğrenince oraya da gider. Derken her şey karışmaya, açılmayan reçel kavanozu yüzünden insanları huzuru kaçmaya başlar. Kitabı okurken acaba, böyle bir durum benim başıma gelse ben ne yapardım dedim. Karakola gitsem polisler, onlarla dalga geçtiğimi düşünüp beni döverlerdi herhalde. Tüketici hakları derneği de kendilerine gelen küçük bir çocuğu ciddiye bile almazdı. Zaten bütün bunları tahmin edecek olan annem de beni bir yere göndermezdi. Neyse, ben yine aldım başımı gittim. Reçel Kavanozu o kadar eğlenceli ve heyecanlı bir kitap ki okula giderken serviste okumaya başlamıştım, devam edebilmek için teneffüsleri dört gözle bekledim. Neredeyse derslerde sıranın altında okuyacaktım, zaten eve dönünce de ödevlerimi yapmadan okudum.

ANNE BEN BÜYÜDÜM
Reçel Kavanozu’nu okurken şöyle düşündüm, ben Amerika’daki ya da Fransa’daki çocukların nasıl yaşadıklarını biliyorum, onların yaşamlarını anlatan kitaplar okuyorum, filmlerde, çizgi filmlerde ya da dizilerde görüyorum, ama İran’da, Hindistan’da, Japonya’da çocukların neler yaptıklarını hiç bilmiyorum. Dünya sanki doğusu batısı olmayan bir yer de ben hep tek bir yere bakıyorum. İşte bunları düşünmemi sağladığı için Houshang Moradi Kermani’ye teşekkür etmek istiyorum. (Fuarda kendisini görünce bunları söyleyebilirim sandım ama çok iyi anlatamadım kendimi)

Annem bana bir hediye almış. Paketi açarken bir kitap olduğunu anlamıştım, üzerinde Çıkartmalı Resim Kitabı yazıyordu, biraz bozuldum, “anne ben büyüdüm” diye bağırmaya başlamıştım ki, altında 10- 14 yaş damgasını görünce merakım arttı. Kitaptaki tablolar Londra’daki National Gallery’den seçilmiş ve hayvanlar, moda, kentler, ışık, melekler gibi bölümlere ayrılmış. Sayfalarında resimlerin çok silik göründüğü çerçeveler, çerçevelerin altında da bu tablo ve ressamı hakkında bilgiler var. Hatta bazı sayfalarda ressamların da resimleri de veriliyor. Kitabın sonunda da buraya yapıştırılacak çıkartmalar yer alıyor. Üstelik kitabın sonunda verilen internet adresine girerek tablolar hakkında daha fazla bilgi edinmek mümkün. Sanırım bütün hafta sonumu bu kitapla uğraşarak geçireceğim. Ama önce anneme teşekkür etmeliyim.

Öğretici kitapları çok seviyorum. (ben galiba tüm kitapları çok seviyorum) Masamın üzerinde fen bilgisi ödevimi yapmak için aldığım bir kitap var. Ödevimin konusu ‘meteoroloji’ydi. Hava Durumu ve İklim Değişikliği adlı kitap tam bir yardımcı oldu. Bu kitap da internet bağlantılı olduğu için anlatıları orada daha ayrıntılı görmek de mümkün oldu. Kitapta ilk olarak hava durumunun ne olduğu anlatılıyor, son derece akıcı ve kolay anlaşılır bir dille yazıldığı ve çok sayıda resim olduğu için ben bile anladım. (fen bilgisi dersim benim en kötü dersim de) Ayrıca kimi yerlerde grafikler ve şekiller de var. Çiyin, kırağının, hortumun, tayfunun ne olduğunu, hava tahminlerinin hangi aletlerle yapıldığını, bu aletlerin nasıl çalıştığını, dünyanın neden ısındığını o kadar rahat öğrendim ki… Kitapta hem bugüne kadar yaşanan iklim değişikliklerinden söz ediliyor hem de gelecekte bizi bekleyen tehlikelerden. Sanırım dünyayı çok üzdük, denizleri, havayı kirlettik, ormanları kestik, doğal yaşam alanlarını yok ettik. Şimdi de bizi bekleyen tehlike karşısında ne yapacağımızı bilmiyoruz. Bu kitabı okuyunca birkaç küçük çözüm yolu buldum: Artık naylon torba kullanmayacağım, annem bana bir bez torba alsın her yere onunla gideceğim, banyo yaparken suyu daha dikkatli kullanacağım ve bu konuyu düşünmeye devam edeceğim.

Öğretmenlerim yıllardır kitap okumanın yararlı bir şey olduğunu söylerlerdi, ilk kez bu yaz tatilinden bu yana (geçen yazımda da söylediğim gibi) ne dediklerini anlıyorum ve anladığım için çok mutluyum.