Doğanın izinde…

Baharla birlikte uyanan doğayı resimli kitaplarla kutlamak isteyenler için üç kitap: İzini Arayan Salyangoz, Gıdıklanan Elma ve Siyah Beyaz Hikâye. M. Tunç Atalay’ın yazıp resimlediği bu kitaplarla serilin çimenlere, yüzünü göstermeye başlayan güneşin tadını çıkarın.

Ezgi BERK

Baharın iyiden iyiye kendini hissettirmeye başladığı şu günlerde doğanın tadını çıkarmanın tam sırası. Kısıtlı zamanlarda aylaklık yapmanın, hatta dondurma yemenin bile zamanı geldi çattı. Güneşin tam tepede olduğu saatlerde, çimenlere vuran ışık oyunlarını seyretmek isteyebilirsiniz. Hah, işte tam o çimenlere bakıp kendinize oturacak bir yer ararken gözünüze bir salyangoz takılabilir. Yanınızda bir de iki yaş civarlarında bir bebe varsa seyreyleyin cümbüşü! Toprağı eşelemeler, salyangoza yol yapmalar, tırtılların da bu serüvene eşlik edişi…

NEREDE BENİM İZİM?

Tunç Atalay adeta böyle bir günde okunsun diye yazıp çizmiş elimizdeki kitapları. “Bütün gün dolaşıp her yere parlak izini bırakmayı” seven salyangozun, kocaman gözlü, kalın dudaklı suretini çizmiş İzini Arayan Salyangoz’un sayfalarında. Gezinen salyangoz, izini göremeyince kocaman gözleriyle etrafında onu aramaya koyuluyor. Kendi izini ararken obur tavuğun, tembel kedinin, inatçı keçinin, yaban ördeğinin izlerine rastlıyor; kendi iziniyse ancak güneş açınca buluyor. Mutlu salyangozu oracıkta bırakıp, etraftaki salyangozların izini bulmaya uğraşıyoruz bir süre. Nereden gelmişler, yolculuk ne tarafa?

KIPIR KIPIR BİR ELMA

Yine aynı çimenlerde yayılmaya devam ediyoruz. Bu kez dalından düşen bir elma var karşımızda. Kitabın adı da Gıdıklanan Elma. Dalından düşen elma yerinde duramıyor, kıpırdaşıp kıkırdıyor. Sanki içinde onu güldüren biri var. Onu gören Kara Karga, kaybettiği tombul cevizi elmanın içinde arıyor; anne örümcek, ağından kaçan koca sineği bulma umuduyla elmaya bakıyor. Meraklı baykuş da bu kervana katılıyor ve hepsi elmayı seyrediyor. Bahsi kimse kazanamıyor, elmanın içinden bir tırtıl çıkıyor! Karganın, örümceğin ve baykuşun bakışları altında, gecenin karanlığına uçan güzeller güzeli bir kelebeğe dönüşüyor minik tırtıl… Eh, bizim çimlerde yayılma sefası uzadıkça, hava da kararmaya başlıyor tabii. Hepimizin malumu, siyahı da beyazı da seven, her birinin üzerine ayrı yakıştığı hayvanlar var doğada. Siyah Beyaz Hikâye işte tam da onları anlatıyor. Gecenin siyahı gidip de gündüz olunca uykusundan uyanan baykuş, siyah uzaklara gidince bembeyaz kalan zebranın şaşkınlığı, Gıdıklanan Elma’dan tombul cevizinin çıkmasını bekleyen Kara Karga’nın tüyleri gidince çıplak kalması, bizlere gösteriyor ki geceye de gündüze de ihtiyacımız var. Neyse ki gün geceye dönünce, giden bütün siyahlar geri geliyor da hikâye tatlıya bağlanıyor. Ekmek almaya köşedeki bakkala giderken yerde görüp de kıl payı basmamayı başardığımız salyangozu, uzaklarda bir yerlerde ağacın dalından düşen elmanın içindeki tırtılın kelebeğe dönüşmesini ve doğanın o alışılmış ama üzerine düşünmeyi çoktan bıraktığımız rutininin, gece ve gündüzün bütünlüğünü Mandolin Yayınları’ndan çıkan üç kitapta buluyoruz. Sizin de baharın gelişini kocaman ve sevimli resimlerle anlatmak istediğiniz küçük bir arkadaşınız varsa, sokaklar, parklar ve kitaplar sizindir!