Baştacım özgürlüktür!

Dayanışmayı inkâr edip, kader ortaklığı da neymiş deyin ve sonunda -hep öyle olmuştur majesteleri- kendi başınızı yiyin!

Yazan: Adnan Saracoğlu

“Rita ve Adsız” dizisinin minimal çizimlerine öylesine hayranlık besliyorum ki, imza sahibi Olivier Tallec’in Koyunlar Kralı I. Louis kitabına kavuşmama uygun mutluluk tanımı bulamadım. Tallec bu sefer evine yabancı sokmamış, karınca kararınca yazı da eklemiş eserine. Peki, bu seviyedeki bir usta için sözcüklere gerek var mı? Yapalım sağlamasını: Sarının hâkim olduğu çayıra yayılmış koyunlardan en tepede olanı, mavi bir nesne ile yakınlaşır. Ne hikmetse mavi nesne başına oturduğunda koyun epeyce farklılaşır. Çalımla yürür kader ortakları arasında. Çayırla yetinmeyip yüksekçe bir ağaçta kibirle çalım satar. Dibinde uyuklar aynı ağacın; ortalık yerde olmak romatizmalarını mı azdırıyordur? Bir kürsüde belirir, mavi nesneye mavi ayakkabılar ve mavi kuşak da eklenir, önündeki mikrofonlar neyin nesidir? Büyükçe bir koyunu at, yanındaki küçükleriyse it etmiş, koca bir aslanı da önüne katmış gidiyor. Gösterişli bahçelerde elde şemsiyesi salına salına yürüyor. Piyano başında, tütülü keçilere eşlik ediyor. Yerleri süpüren peleriniyle önünde eğilen türlü hayvanın hürmetini kabul ediyor. Askerlerin başında mağrur bir hâlde yürüyor. Böylesi devlet kime kısmet olmuş deyip koyuna haset ederken, dağılıyor diğer koyunlar birden. Uzaklara gidiyor yanına yaraşmayanlar. Ve mavi nesneyi başına buyur eden esinti, alıyor verdiğini aniden. İki ayaklı mavi nesneli koyun, yalın ayak başıkabak oluyor yeniden. Uzaklardan yaklaşan bir kurt değil midir, o aynı mavi nesne başında yaklaşan?
Azı çoğa sayıp, yazıları görmez bir okuma sonrasında böylesi bir tablo çıkıyor karşımıza. Koyunun başına bela olan mavi nesnenin taç olduğunu ve hiç de öyle baş tacı olmadığını benim gibi siz de görmüşsünüzdür. Yalın ve sivil canlıdan taraf olarak, hiyerarşi ve asalet eleştirisine girişiyor Mösyö Tallec. Yeter ki bazılarının daha eşit olduğuna inandıracak aygıtlarınız olsun, yeter ki rüzgâr karşınızdan değil de arkanızdan essin, yeter ki kibrinizle sarhoş olun ve yanınıza yaraşır bulmayın ilk harften son harfe tamamen sizinle eşit olanları. Dayanışmayı inkâr edip, kader ortaklığı da neymiş deyin ve sonunda -hep öyle olmuştur majesteleri- kendi başınızı yiyin!