Erteleyerek yok ettiklerimiz…

Ali Sinan Bey’in başvurduğu yarışmanın adının, “Ertelenmiş Hayaller” olması detaya gizlenmiş tanıdık bir hüzün gibi…

Yazan: Hazal Baydur

Hayalleri ertelemek, bir insanlık dramı olarak, hemen hepimizin hayatında yerini almış bir hâlde. Çocukluktan yetişkinliğe dersler, sınavlar, işler, güçler, aileler derken en büyük arzularından uzaklaşmış çoğunluklar gibiyiz. En ufak bir ferahlığa, hobiye ve hatta insan ilişkisine zaman kalmayacak şekilde içine düştüğümüz bir döngüyü yaşıyoruz. Sırası mı Şimdi’de, bu döngüye saplanmış Ali Sinan Bey’in hikâyesini okuyoruz. Ali Sinan Bey, çocukluğundan beri tek istediği resim yapmak olmasına rağmen bunu hiç başaramamış. Bu arzusunu doyurmak için gerekli imkâna sahip olamamış, hatta bunu kovalamaya pek cesaret edememiş biri. Bir gün gazetede bir resim yarışması görüyor ve hayatında belki de ilk kez kendisi için bir şey yapmaya karar veriyor. Fakat yine bir sebepten ötürü resmini tamamlayamayan Ali Sinan Bey boş tuvalini salonun ortasında sergileyip, “Burada o çocuğun yıllar boyunca yapamadığı resimleri var,” diye anlatıyor hayat hikâyesini oğluna. Bu cümle karşısında en az Ali Sinan Bey’in oğlu kadar üzülüyor okuyucu. Hiçbir çocuk, hiçbir yetişkin kendine haksızlık etmesin, hayallerini kovalasın istiyorsunuz.
Yetişkin bir insanın hayalinden vazgeçtiği ana şahit olmak okuyucu için çok kolay değil. Bu noktada şunu söyleyebiliriz, çocuk kitapları sadece çocuklar için değildir! Hatta bu kitap, çocuklara yaratıcılıklarını göstermeleri için alan yaratma arzusunda olan ebeveynlere çok uygun. Fakat kitaptaki soyut kavram ve ifadelerin, hedef kitledeki çocuklara tam manasıyla ulaşabileceğinden emin olmadığımı söylemek isterim.
Sırası mı Şimdi!, Tülin Kozikoğlu’nun yazıp Ece Zeber’in resimlediği bir eser. Kozikoğlu, hikâyeyi gereksiz acındırmalara sokmadan, akıcı bir dille aktarmış. Örneğin, Ali Sinan Bey’in başvurduğu yarışmanın adının “Ertelenmiş Hayaller” olması detaya gizlenmiş tanıdık bir hüzün gibi. Bu güzel metne, ayrıntılı ve eğlenceli çizimleriyle Ece Zeber çok iyi eşlik etmiş. Özellikle baba ve oğlun birlikte çizdiği resimlerin çeşitliliği öykünün derinliğini oldukça güçlendiriyor. Bu hâliyle, sonuna kadar merakla okunan, yetişkinlerin de kendinden izler bulacağı, gerçekçi ve her ne kadar hüzünlü bir hikâyeyi anlatıyor olsa da neşesini sonunda açığa çıkaran bir kitap Sırası mı Şimdi!.