Kaçışan çizgiler

Şifacıların korkulara, kaybolan çizgilere faydası olamazdı, bu gayet açıktı.*

Yazan: Hasret Özdemir

Gürcistanlı çizer Sofio Kirtadze’nin Zebra Baba’nın Kayıp Çizgileri kitabı, bir sabah aynaya bakan Zebra Baba’nın çizgilerinden birinin kaybolduğunu görmesiyle başlıyor. Ancak daha önce kaç çizgisi olduğunu bilmeyen Zebra Baba, kayıp çizgiden bir türlü emin olamıyor ve eşiyle beraber tüm çizgileri sayıp ertesi günü bekliyorlar. Ertesi sabah çizgilerinden birinin daha kaybolduğunu gören Zebra Baba, bu durumu çok dert ediyor ve çareler aramaya başlıyor.
Zebra Baba önce doktora gidiyor. Ancak, doktorun verdiği ilaçlar fayda etmiyor ve rahatsızlığını bir utanç meselesi hâline getiriyor. Sokağa çıkmak istemiyor, rüyasında boyalar ve siyah beyaz çizgiler görmeye başlıyor. Çizgisiz zebra mı olurmuş diye düşünüyor, içleniyor.
Son çare olarak, derdine derman olacağına hiç inanmasa da bir şifacının kapısını çalıyor ve orada tanıştığı Zürafa sayesinde kendi derdini unutuyor, hikâyenin güzelliği ve problemin çözümü de burada başlıyor.
Bu kitabın benim için sorgulattığı durum şu oldu; “Fiziksel özelliklerimizi sevmemiz, onları olduğu gibi kabul etmemiz için bizden daha zor durumda ya da estetik normlara daha az uyan birisiyle karşılaşmamız mı gerekiyor her zaman?” Hayır, elbette böyle olmamalı, sadece sağlıklı olmanın bile çok büyük bir mutluluk sebebi olduğunu çocuklarımıza öğretebilmeliyiz. Kitabın vurgu yaptığı bir başka konu ise kulaktan dolma ilaçlar ve şifacılara itibar etmememiz gerektiği. Hiçbir şey bilimin yerini tutamaz.
Sofio Kirtadze kâğıt üzerine boya kalemleri kullanarak oluşturmuş çizimlerini. Yarattığı birbirinden sevimli hayvan karakterlerinde kullandığı küçük detaylar oldukça ilgi çekici. İç sayfalarda kullandığı pastel renkler ise hikâyeyi olumlu anlamda hafifletmiş. Sadece çocuklar için değil yetişkinler için de harika mesajlar veren bu kitabı okumak hepimize kendimizi sevmemiz ve daha çok içimize yönelmemiz konusunda cesaret verecek.
*Sofio Kirtadze