Çocuk zihni aklımızı alırken…

Onların aklından neler geçtiğini hiçbir zaman tam olarak kestiremeyiz. Beklediğimiz yerden gelmez çoğunlukla sorular. Dahası, o derin ve sonsuz hayal gücü, bizi bambaşka sorular ve sürprizlerle de karşılaştırır. Bazen de cevaplar, hiç beklenmedik şekilde şaşırtır.

Yazan: Gökçe Gökçeer

Bir anne için en zor şeylerden biri, hasta çocuğunu bırakıp bir yere gitmek zorunda kalmaktır. Suçluluk duygusuyla birleşen o dayanılmaz çaresizliği, yakanıza dev bir broş gibi iğnelersiniz ve eve dönene kadar onu yakanızdan çıkaramazsınız.
Çocuğunuzu bıraktığınız kişinin kim olduğunun ise hiçbir önemi yoktur. Sizin dışınızda biridir işte; siz değilsiniz ya… Babası da olsa durum değişmez. Annesi yanında olamadıktan sonra!
Memo’yu babasına bırakıp toplantıya giden annesi de böyle bir çaresizlik yaşıyor işte ve tabii aklı onda kalıyor. Kapıdan çıkarken
babasına ‘’Aklım Memo’da kaldı,’’ dediğini duyunca annesinin, Memo başlıyor kafasında bin türlü tilkiyle boğuşmaya. Peki şimdi annesi, aklı olmadan ne yapacak?
Ya toplantı dönüşü evin yolunu bulamazsa? Ya babasını ve Memo’yu bir daha hatırlamazsa… Memo hemen bir şeyler yapmalı ama ne? Annesine ulaşıp ona aklını geri verebilmek için büyük bir mücadele başlatıyor hasta yatağında. Bu mücadelede en büyük yardımcısı ise
bir örümcek… Öyle sahici öyle çocuğa özgü, hayranlık uyandırıcı ve tanıdık ki Memo’nun “annesine aklını geri verme” planı… Kitabın sonunda mutlu sonda sürpriz yok elbette ancak ortaya çıkan kurgu müthiş!
Yetişkinlerin o neredeyse tek boyutlu ve sınırlı düşünme şeklinden tamamen uzak olan çocuk zihninin işleyişini harika aktarıyor Özge Bahar Sunar. Yazarın diğer kitaplarını okuduysanız, bunu da seveceksiniz. Hatta sanırım, ben en çok bu kitabını sevdim. Birçok çocuk kitabı resimleyen ve tarzıyla bu dünyanın dışında bambaşka bir atmosfer yaratan Mert Tugen’in kitaptaki çizimleri ise yine şahane! Türkiye’de çocuk edebiyatında özel bir yer edindiğine inandığım Tugen’in, o naif çocuk zihninden geçenleri başarıyla yansıttığını düşünüyorum.