Uyumaktan korkan küçük Yediuyur

Küçük çocuklar için dünya pek çok bilinmezle dolu. Karanlıkta, yalnız başına uykuya dalma fikri de onlar için ürkütücü bir deneyim olabiliyor.

Yazan: M. Banu Aksoy

Söz konusu uyku olunca, konuya objektif bakamadığımı ve uykunun hayatımdaki yerinin ejderhanın karnındaki zayıf nokta olduğunu yazının en başında belirtmem gerek. Son beş buçuk yıldır uyku bizim evdeki en hassas konu ve bizim için uykusuzluk bütün kötülüklerin anasıdır. Uyumayan bebeği olan ebeveynler ne demek istediğimi anlayacaktır.

Neyse ki bizim evdeki “genç” nüfus (ve elbette onların ebeveynleri de) uyku ile ilgili sorunlarını uzun zaman önce çözdü. Yine de ejderhanın zayıf noktası yoklanmaya devam ediyor. “Uykum kaçtı,” “Kötü rüyalar görürsem diye uyuyamıyorum,” “Ya canavar gelirse?”, “Çok korkuyorum,” “Yanımda biraz durur musun?” sık sık duyduğumuz cümlelerden sadece bir kısmı…

Hâl böyle olunca Yediuyur Nerede Uyur? adlı kitap daha en baştan ilgimizi çekiverdi. Öykünün geçtiği sakin Yeşil Orman’ın huzuru, minik fındık faresi Yediuyur’un sıra dışı “uyku rutini” ile alt üst olur. Zira Yediuyur her sabah olmadık bir yerde uyanmaya başlar. Tavşan’ın havuç bahçesinde, Narbülbülü’nün kravat çekmecesinde, hatta Geyik’in boynuzlarının arasında! Haftanın her gecesini farklı bir evde geçiren Yediuyur’un yanıtı hep aynıdır: “Dün gece gözüme bir türlü uyku girmedi. O yüzden, başka bir yatakta uyumak istedim.” Orman ahalisi bu cümlenin altında yatan gerçek yanıtı fark ettiğinde iş işten geçmiş, Yediuyur çoktan Yeşil Orman’dan ayrılıp Kurt’un Gri Orman’daki evine gitmiştir.

Küçük çocuklar için dünya pek çok bilinmezle dolu. Karanlıkta, yalnız başına uykuya dalma fikri de onlar için ürkütücü bir deneyim olabiliyor. Onlara güvende olduklarını hissettirdiğiniz, korkularını kabul ettiğiniz ve korkuyla yüzleşirken yol arkadaşlığı ettiğinizde durumun üstesinden gelmeleri çok daha kolay oluyor. Hatalarının farkına varan Yeşil Orman halkının en sonunda yaptığı da tam olarak bu.

Susanna Isern’in yazdığı Yediuyur Nerede Uyur?’un enfes ilüstrasyonları Marco Somà’ya ait. Yine Uçanbalık tarafından yayımlanan Bir Dostluk Masalı adlı kitaptan hatırladığımız ikili, o kitapta olduğu gibi bu sefer de insanın içini ısıtacak bir dostluk öyküsü çıkarmış ortaya. Metinde yer yer fazla gelen kısımlar olsa da aynı şeyi resimler için söylemek mümkün değil. Tersine, ayrıntılardaki zenginlik, kitabı okuduktan sonra en başa dönüp her şeyi tek tek inceleme istediği uyandırıyor.