Kim korkar karanlıktan!

“Karanlık olmasaydı her yer aydınlık olurdu ve sen bir lambaya ihtiyacın olup olmadığını asla bilemezdin.”

Yazan : Çağla Vera Kılıçaslan

Lemony Snicket ve Jon Klassen imzalı bu hikâyenin kahramanları, aynı evi paylaşan Laszlo ve “karanlık”.

Laszlo, odasında oyun oynarken bile gölgenin düştüğü tarafa geçmeyen, karanlıktan korkan bir çocuk. Yine de her sabah, karanlığın odası olan bodrumun kapısını açıp, “Merhaba karanlık,” diyor; çünkü önce o ziyaret ederse karanlığın kendi odasına gelmeyeceğini düşünüyor. Ancak bir gün karanlık Laszlo’nun odasına gelirse ve onu kendi inine, kör karanlığa doğru çağırırsa ne olur? Karanlık orada Laszlo’ya bir ampul uzatır…

Eserde karanlığın etrafındaki her şeyi bastırarak yayılmak isteyen bir kötülük sureti değil, tersine kendi hâlinde ve dünyasında olan bir karakter, ışığın bir başka biçimi olması incelikli bir şekilde işlenmiş. Işığın ve karanlığın ilişkilenişine dair felsefi sorgulamalarla bezenmiş bu kitapta bize şöyle deniliyor: “Karanlık olmasaydı her yer aydınlık olurdu ve sen bir lambaya ihtiyacın olup olmadığını asla bilemezdin.”

Kitaptaki illüstrasyonlar, hacmi olmayan ve başka nesneleri kaplayarak kendini görünür kılan karanlığın uyandırdığı tekinsizlik hissini güçlü bir şekilde yansıtmış. Karanlığın mekânı yuttuğu ve Laszlo’nun bodruma giderken elinde tuttuğu ışığın mekânın öğelerini görünür kıldığı kesitlerin yüzeydeki birlikteliği dinamik bir grafik etki oluşturmuş.

Sanatçı, Laszlo ile karanlığın yaşadığı evin içini oldukça az öğe kullanarak yalın bir şekilde resmetmiş. Mekânı ışığın durumlarını yansıtan renk bloklarıyla bölerek okuyucunun bakışını karanlığın gün içinde mesken tutuğu yerlerde gezdirmeyi başarmış. Diğer yandan (Jon Klassen gibi bir çizerin mutlaka bilinçli bir tercih ile kurguladığını düşündüğüm) ışık, karanlık ve çocuk dışında neredeyse her şeyden yalıtılmış mekânın ve Laszlo’nun neredeyse hiç değişmeyen surat ifadesinin bende durağan bir izlenim de yarattığını da söyleyebilirim.

Birçok çocuk için ciddi anlamda korkutucu ve tedirgin edici bir öğe olan karanlığın, bu eserde ‘’öcü’’ bir karakter olmamasının bile bu kitabı okunmaya değer kıldığını düşünüyorum.