Arkadaşım civciv

Bir eşeğin kazara çifte attığı Cikicik, bir bacağını kaybedince Andrea üzüntüden mahvolur…

Yazan: Sanem Erdem

Bitmek bilmeyen, çok sıcak bir yaz mevsimini evde geçirdikten sonra, küçük çocuğun İtalya’da bir bağ evinde geçirdiği tatile özenmemek biraz zor. Köy hayatına dair bilgileri daha çok “Arkadaşım Eşek” şarkısıyla edinmiş benim gibi çocuklar için, yeşil alana zor rastladığımız şehirlerde geçen yetişkinliğimizden bizi biraz olsun uzaklaştıran her şey nostalji hislerini kabartıyor.

Tüm dünyada ve ülkemizde polisiye romanları ile bilinen Andrea Camilleri’nin çocuklar için yazdığı çok az sayıda kitaptan biri olan Tıktıkcik, aslında yazarın çocukluğundan bir anı. Kendisiyle yapılan bir röportaja göre, Afrika’da AIDS hastası çocuklarla çalışan bir doktorun, oyuncakları olmayan çocuklar için bir öykü yazmasını istemesi üzerine bu anısını kaleme alıyor ve kitap sonra Swahili diline çevriliyor.

Türkiye’de Filiz Özdem çevirisiyle Yapı Kredi Yayınları tarafından yayımlanan Tıktıkcik, telaffuzu biraz zor gelse de hikâye gelişince anlaşılacak nedenlerden ötürü iyi uyarlanmış bir isim. Hikâyenin asıl kahramanı, Cikicik isimli bir civciv. Yazarı temsil eden oğlan çocuğu, yaz tatillerinde gittiği dedesinin bağ evinde çeşit çeşit çiftlik hayvanlarıyla vakit geçirirken günün birinde yumurtadan yeni çıkmış civcivlere denk gelir. Bu civcivlerden bir tanesi dışadönük bir yapıya sahip olacak ki oğlana hemen ısınır, hatta onun peşinden gelir. Büyükannesine danıştıktan ve civcive çok dikkatli davranması öğüdünü aldıktan sonra civciv için odasında bir yuva hazırlar. Zaman geçtikçe birbirlerinden hiç ayrılmayan bu ikilinin keyfi, kaderin bir sillesiyle kaçar. Bir eşeğin kazara çifte attığı Cikicik, bir bacağını kaybedince Andrea üzüntüden mahvolur ama becerikli amcası imdada yetişince kahramanlarımız huzur dolu hayatlarına devam ederler.

Giulia Orecchia’nın resimleriyle görsel açıdan da etkileyici bir hikâye olan Tıktıkcik, oyuncağı ya da oyun arkadaşı olmayan bir çocuğun kendi eğlencesini yaratması, başka bir canlıyla dostluk kurması ve kötü bir olay yaşadığı için üzülse de çözüm bulunarak her şeyin tekrar yoluna girmesiyle; kitabın kaynağıyla da uyumlu olarak sanki bir dedenin hatıraları üzerinden hayata rehberlik ediyor.