İçimizde kıpırdayan o şey

“Bugün kaç yaşındasın?*” Çok sevdiğim bir felsefecinin sorusudur bu…

Yazan: Ceylin Aksel

Gün içinde, hayatın kepçesine çay kaşıklarımızla kafa tutarken aynı kalmayız. Sabah 9 yaşında hissederken, trafikte kalışınla bitkinleşip kendini 40 yaşında bulabilirsin. Peki ya çocuklar, onlar gün içinde şekilden şekle girerken kaç yaşında oluyorlar? Ve biz onların olmak istedikleri anlık değişimlerine ne kadar izin veriyoruz?

Eva Manzano’nun yazıp Monica Gutierrez tarafından resimlenen, Şekerli Yağmurlu Tarifler kitabı Yapı Kredi Yayınları tarafından yayımlandı. 29 başlık ile duyguları temel alan ve bunları adlandıran kitap, her duygu için birkaç maddelik tarifler ekleyerek, bize önerilerde bulunmuş. Bu önerilerin bazıları iş görebilecekken, bazılarının fantastik oluşu sizi şaşırtabilir. Zaten bu, yer yer sizi şaşırtacak tuhaf, gülünç, fantastik kurgulanış, duyguları gerçeğe yaklaştırma iddiasında değil.

Duygularla başa çıkmak, onları tekrarlamak ve deneyimlemek için kısa aşamalı tariflerin birleştiricisi olarak hayal gücü verilmiş. Duygularımızın meyanesi olarak kitabın olmazsa
olmazı, hayal gücü, karikatürize edilmiş çizimlerde de kendisini göstermekte.

Bazı duygu başlıklarının bir kişisel gelişim kitabı diliyle verilmesi, -yayınevi tarafından kitabın önerildiği alt sınır- 7 yaş için ne kadar anlaşılabilir sorusuna yöneltti beni? Duygularımız çoğu kez soyut dünyamızın adlandırmalarıdır, onları gözle göremeyebiliriz. Çocuklar 9 yaşından itibaren soyut dünyayı anlamaya algısal olarak hazırlıklı olur. O nedenle ilk okuma kitabı olarak bu verilen reçetelere altyapısal olarak hazır olmayabilirler.

Peki tüm bu davranışsal güzergahta, duygularımıza neden tarifler isteyelim? Yaşadığımız hız çağında en azından duygularımız reçetelerden, adımlardan, formüllerden uzak dursa. Kitabı bir yaşam veya duygu koleksiyonu olarak ele almak, onun yazılış kurgusundan uzaklaştırır bizi. Çünkü aslında yazar metni yapısal olarak tariflere indirgemekle fantastik tarafı köpürtüp bu durumla dalga da geçiyor.

“Hiçbir şey hissetmediğimizi zannetsek de vardır içimizde kıpırdayan bir şeyler. Öfke, neşe, üzüntü, korku, kıskançlık, güven…” Tarifsiz duygularınızın şeker hamuru gibi yağmurda erimemesi dileğiyle…