Kitapsavardan kitapsever olur mu?

Mesajı doğru yerlere koyarsak neden olmasın?

Yazan: Burcu Arman

Yeğenlerim bana geldikleri zaman okumaları için hazırladığım bir mini kitaplık var. Her yaşlarında okuyabilecekleri -bence- leziz kitaplarla dolu. Annelerinin onlara sürekli kitap aldığını, çoğunu büyük zevkle okuduklarını ve sakladıklarını biliyorum. Çocukların ailelerini takip ettiği ve taklit yöntemiyle onların hobilerine ilgi duydukları bir gerçek. Peki, ya tüm ailenin kitap okuması ve hatta kitaplar içinde yaşıyor olması çocuğu ters etkilerse. Evet evet, bu düşünce insanı üzüp sinirlerini bozabilir ama işte Ingrid Chabbert bu minval üzerine yazmış -ki bence çocuklara değil yetişkinlere yazmış- Ben Bir Kitapsavarım’ı. Hikâyede Albert, gerçek bir kitapkurdu ailenin içinde büyüyor olsa da kendini bir “kitapsavar” olarak tanımlıyor.
Durmadan kitap okuyan annesinden, ayda 23 kitap bitiren babasından, yemekte bile kitaplardan bahseden ablasından şikayetçi. Oyunların ve televizyonun daha ilgi çekici olduğu gerçeğiyle kendini savunuyor Albert. Ta ki ona
verilen kitapları sakladığı köşede bir tavşan bulana kadar. Tavşan onun okumadığı kitapları iştahla okuyunca, Albert’ın dikkatini çekiyor; hatta sinirlerini bozuyor. Tavşanın okurken eğlenmesi, keyif alması daha önce hiç ilgi duymadığı kitaplara karşı dayanılmaz bir merak duymasına neden oluyor. Sonunda bir gece dayanamayıp okuduğu bir kitaptan, inanılmaz etkileniyor kahramanımız. Okurken kendini bir maceranın ortasında bulmaktan keyif aldığını fark ettiği anda, o da kitapsavardan kitapsevere dönüşüyor. Guridi’nin inanılmaz keyifli çizimleriyle birlikte hem düşündüren hem gülümseten bir hikâye bu. Neden daha çok yetişkinlerin okuması gerektiğine dair düşünceme gelince… Chabbert’in keyif verici anlatımı ve dozunda mizahı tartışılmaz. Ama söz konusu bir mesaj vermek olduğunda -ve mesajın özü hikâyenin sonlarına saklanınca-, ne kadar vurucu olduğuna bağlı olmakla birlikte, çokça parlatılması gerektiğine inananlardanım. Sayfalarca, kitap okumak istemeyen bir çocuğun kendince haklı sebeplerine kulak vermişken, bir tavşana olan merakı sayesinde okumanın güzel olduğu gerçeğini keşfetmesi, çocuk okurun kolay bağ kuracağı bir süreç değil gibi geliyor bana. Bu, eğlenceli bir macera evet, ama bu maceranın bin bir türlü hâli belki biraz daha öne çıkarılabilirdi. Kitapsavarlıktan kitapseverliğe geçiş süreci daha ayrıntılı işlenebilirdi. Onun dışında, evet kitabı büyükler okumalı, çünkü çocuklarıyla hangi noktalarda empati yapmaları gerektiğini hatırlatacak, başarılı bir kitap bu. Çizimleriyse her bir sayfayı ayrı ayrı çerçeveleyip duvara asma isteği yaratacak türden.