Hayal gücün bekliyor seni!
Yazan: Sima Özkan
Çocukluğa dair en sevdiğim şey ne midir? Çoğu kez “Aman canım, çocuk işte!” deyip geçtiğimiz cesaretleri. Yani, olmayan ya da yaşanmamış şeyleri gayet de öyleymiş gibi anlatabilme cesareti. Uydurukçuluk; uydurduklarına başkalarını inandırabildiğin kadar kendin de inanmak ve bunu yaparken çok eğlenmek…
Bana bunları düşündüren kitabın adının, Komşularım olduğuna bakmayın. Komşuluğun bittiğinden, apartman hayatından, komşuculuk oynamaktan, kapalı kapıların ardında neler yaşandığından bahsetmeyeceğim. İsrailli yazar-çizer Einat Tsarfati de, pek çok dile çevrilen bu kitabında biz okurları, bir apartmanın her katında dünyalar kuran, oyunbaz küçük bir kız çocuğunun aklından geçenlere davet ediyor. Bir yandan da çizimler arasında, kayıp ilanında gördüğümüz fareciğin peşine düşüyoruz. Posta kutularını ve hediye paketlerini sayıyoruz, Mona Lisa’ya merhaba deyip çeşit çeşit ev bitkisini, tropik kuşları, deniz canlılarını, enstrümanları çizimlerdeki detayın tadını çıkararak yakından inceliyoruz.
En heyecanlı yerinde kalınca basamaklara kurulup Ormanın Kitabı’nı okuyan bu tatlı kız, yedi katlı bir apartmanda oturuyor. İlk katta, ilk kapının dışındaki kilitlerden içeride hırsız bir ailenin oturduğunu canlandırıyor kafasında. Hırsız onlar ama biri onları içeri kilitlemiş sanki; tüm kilitler kapının dışında sonuçta. Sonra ikinci kata çıkıyor ve paspastaki çamurlu ayak izlerinden o dairede evcil bir kaplanla, ormandan dairesinde kamp hayatı yaşayan bir ihtiyarın oturduğunu hayal ediyor. Kapı önünde tekerleğiyle üçüncü kattaki kapı akrobat aileye açılıyor. Keşke akrobat ailesi, sirklerinde vahşi hayvanları çalıştırmasaydı. Hepsi kitabın anlatıcısının, kapıların ardında düşledikleri olunca, ormandaki katla çelişmiyor değil ama.
Işığın hep söndüğü vampir dairesi, dördüncü katta. Beşinci kattaki komşular da korsan ve deniz kızı. Bu daire suyla dolu. Altıncı kattakiler de müzik seslerinin dışarı taştığı, kalabalık, müzisyen bir aile. Yedinci kata geldiğindeyse bizi kendi sıkıcı ailesiyle tanıştırıyor. Sıkıcı dediğine göre, komşularla kıyaslayınca sıradan insanlar olarak düşünebilirsiniz onları. Yoksa onlar süper kahraman mı? Nasıl yani, bir sonraki sayfada babası kızına süper kahraman kostümü dikiyor. Hatta farecik de olmuş süper farecik. Kız o kapıları açmış mıydı ki? Kapı önlerindeki ipuçları, hayal gücünün fişeği…
Einat Tsarfati
Türkçeleştiren:
Cemre Ömürsuyu Seyis
Redhouse Kidz, 40 sayfa
