Safter Korkmaz
Ocak ayının ortalarında, Vikipedi’ye erişim yasağının kaldırıldığı müjdesini(!?) aldık. Neredeyse üç yılı bulan saçma yasağın kaldırılması elbette olumlu bir gelişme. Öte yandan, basın yayın özgürlüğü alanında, uluslararası arenada ülkemizi İran’la aynı lige iten sansür ve yasaklamaların Vikipedi’yle sınırlı olmadığı da açık. 2019’un son günlerinde, “Küçükleri Muzır Neşriyattan Koruma Kurulu”nun, ikisi çocuk ve gençler için yazılmış olmak üzere üç kitabı “muzır” ilan etmiş olması gerçeğin pek de hoş olmayan yüzü…
Daha birkaç ay önce, yine bu sayfada, bahsi geçen kurulun başka kitaplar hakkında verdiği sansür kararından bahsetmiştik. Görünen o ki, kurulun benzeri kararları çocuk ve gençlik yayıncılığını hedef almaya devam edecek.
Türkiye Yayıncılar Birliği, yaptığı yazılı açıklamada bu karara tepki gösterdi. Kurulun, temel hak ve özgürlükleri kısıtlayan işlevine dikkat çekilen açıklamada, “Koruma Kurulu, kurula nasıl bir uzmanlıkla katkıda bulundukları belli olmayan 5 üyesiyle kitapları ‘muzır’ ilan etmeye devam ediyor. Kitapların içeriğine, bağlamına, edebi önemi ve değerine bakılmaksızın, uzmanlar tarafından değerlendirilmeden, yetersiz ve soyut gerekçelerle ve keyfi bir biçimde alınan ‘muzır’ kararları yayıncılığımızı ve kültür dünyamızı tehdit ediyor.” denildi.
Kasım ayında bu köşede yazdıklarımızı tekrar ederek sonlandıralım yazıyı: “…içeriği ne olursa olsun, hiçbir edebiyat eseri sansüre uğramamalı; hiçbir siyasal erk, kitaplar üzerinde yasal yaptırım uygulamamalıdır. Bir kitabın tek seçici kurulu okurudur.
Okurun aklına ve süzgecine güvenmek gerekir. Edebi metinlerde “iyi”ye ulaşmak, “kötü”nün etkinliğini azaltmak sadece ve sadece ilkeli yayıncıların ve okurun işidir. Adı ve mesleği ne olursa olsun edebiyat dışı hiçbir aktörün bu süreçte yeri olmamalıdır.”
