Oku bakayım: A-yı!

Tüm uyarılara rağmen güvenli bölgesini ve rutinleri terk eden George şehre indiğinde, biz de hayata karşı gözlerini açmış insanların hissettiği o ürkmeyi yaşıyoruz.

Yazan: Hazal Çamur

Rutinlerin uyuşukluğundan sıyrılanlar pek azdır. Bu uyanışın ardından güvenli bölgelerini terk edecek cesareti göstereceklerse daha da az. Ayı George onlardan biri. İçimizdeki vahşiyi temsil ettiğini söylemeyi çok isterdim, lakin kendisi ehlî ve oldukça kibar bir ayı. Onun rutinler döngüsündeki uyanışıysa ormanda bulduğu bir kitapla başlıyor.

Hayatın basit zevkleri yetmez olduğu ve bir şeyleri sorgulamaya başladığımızda, çevremiz de bize yetmemeye başlar. Canımız kadar sevdiğimiz kişiler bile bir noktada sorgulamaların yarattığı boşluğu dolduramaz. Bilmek isteriz. Görmek isteriz. Boşlukları doldurmak isteriz. İşte böyle anlarda, bilinmezliğin dünyasına açılan yegâne kapı daima kitaplardır. Elbette bir o kadar da okurunu omuzlarından tutup silkeleyerek rutin ve uyuşukluğun etkisinden kurtaran da…

Ayılar Kitap Okumaz; kardeşleri balık avlar, uyur ve daha pek çok ayı davranışı sergilerken hayatı sorgulamaya başlayan George adlı ayının hikâyesi. Eğlenceli bulduğu hayatın bundan ibaret olup olmadığını merak ediyor o. Uyanışı adım adım gerçekleştiriyor. Sonra kafası sorularla dolu hâlde ormanda gezerken bir kitap buluyor. O an içine doğuyor cevapların burada gizli olduğu. Ne var ki George her ayı gibi okuma yazma bilmiyor. Olsun! Şehirde ona okuyacak birileri mutlaka vardır! Kitabı da sahibine teslim edebilir böylece.

Tüm uyarılara rağmen güvenli bölgesini ve rutinleri terk eden George şehre indiğinde, biz de hayata karşı gözlerini açmış insanların hissettiği o ürkmeyi yaşıyoruz. İnsanlar George’dan kaçıyor. Polisler George’u tutuklamaya çalışıyor. Maalesef ki bu sahneler buraya kadar çok mantıklı olsa da fazlasıyla yumuşatılmış biçimde geçiliyor. Kitabın sahibi küçük kızımız Clementin’in George tutuklanırken araya girişi ve kızın annesinin de bu dev ayıyı hemen benimseyip tutuklamaya engel oluşu biraz kafa karıştırıcı. Gerçeklikten uzak olduğu gibi, şu ana dek ait olunmayan ancak parçası olmak istenen yere ayak basmış bireyin yaşayacağı zorlukları bütünüyle yansıtmayan, yanlış yönlendirici bir mesaj da içeriyor. Hâlbuki buraya kadar harika olan eserde tüm o zorlukları aşan bir Ayı George ve Clementin dostluğu görmek isterdim. Neyse ki Clementin’in okumayı öğreniyor oluşuyla George eriyor muradına ve okumanın paylaşmak demek olduğunu gönül rahatlığıyla görüyoruz.

George’un baştaki hayatı sorgulayışlarıyla bize bir vaatte bulunan eser, maalesef bu soruyu yanıtsız bırakıyor olsa da kitap okumanın ve sorgulamanın çetrefilli yollarına yumuşak bir geçişi andırıyor.