Yazan: Sima Özkan Yıldırım
Merhaba sevgili okur. Benim adım Ludwig van Beethoven. Önce sana biraz kendimden, sonra da çocuklar için yazılmış, Türkçeye de çevrilen biyografimden bahsedeceğim.
Eminim ki beni hepiniz tanıyorsunuzdur ve son bestelerimden biri olan 9. Senfoni’yi dinlemeyen yoktur herhalde. 90’lı yıllarda okullarınızda teneffüs zili bile oldu. Ne var ki ben 9. Senfoni’nin tek bir notasını bile duyamadım. Sağır bir müzisyen! Kulağa imkânsız gibi geliyor, değil mi? Oysa biliyor musunuz, kafamın içi seslerle dolup taşıyor.
Benim yaptığım bitmeyen, akan ve dönüşen bir müziktir. Benimle birlikte müzik, sadece sanatın hizmetinde olan bir zanaat olmayı geride bıraktı ve besteci bağımsız bir entelektüel, bir sanatçı haline geldi. Yani ilk bağımsız müzisyen ben oluyorum ve yaptığım müzikle insanları her zaman şaşırtmayı başardım. İlk konserimi bile yalnızca yedi yaşındayken verdim ve ilk bestemi yaptığımda henüz on iki yaşındaydım.
İşte tüm bunları; müziğimi, dönemimi ve dönemimdeki diğer bestecileri anlatan bir kitap yayınlandı. Maria João Costa’nın yazdığı, Manuel Morgado’nun resimlediği, Hazan Gül’ün Türkçeleştirdiği Benim Adım… Beethoven. Özel hayatımdan aşklarıma, kişiliğimden ailemin müzik geçmişine, Mozart ve Haydn’ın da aralarında bulunduğu başka müzisyenlerle kesişen eğitimimden ve kariyerimde bana destek olan sanat koruyucularına, Viyana’daki kültür sanat ortamından ve yaptığım onca besteye rağmen ne kadar az kazandığıma kadar, bana dair her şey bu kitapta.
Belki de bana dair her şeyden, işte tam da az önce arka arkaya sıraladığımdaki kadar hızlı bir ritimle bahsettiği için, hayat hikâyemin bu şekilde anlatılması bazılarına sıkıcı gelebilir. Bilirsiniz, ben sözümü sakınmam. Pek de sürükleyici ve merak uyandıran bir metin değil. Çünkü herkesten kontrpuan, missa, füg gibi müzik terimlerin anlamını bilecek kadar müzikle içli dışlı olmasını bekleyemeyiz. Keşke dipnotlar olsaydı. Yine de kitabın metronomun icadını, Fransız Devrimi dönemini, siyasi panoramayı çok etkileyici bir şekilde verdiği ortada. O sesleri bugünlerde maalesef yine duyar oldum ve yine söylüyorum: “Bombardıman sonucu çıkan o korkunç sesleri benim gibi bir sağır bile duydu!”
Kitabın sıra dışı çizimlerini ayakta alkışlıyorum. Kitabın içinde geçtiği dönem ve ben, sizlerin çağının çizgi romanları gibi resmedildiğinde, ortaya hayatımın her döneminde yüzüme yansıyan duyguları betimleyen bir resimleme tarzı çıkmış. Manuel Morgado çizgi romanlardan, filmlerden, müzikten ve resimden ilham alan bir çizer.
Bu kitabın bir diziye ait olduğunu da bilmelisiniz. Benim Adım…Cervantes, Benim Adım… Saint Exupéry, Benim Adım… Shakespeare, aynı yüzyıllarda yaşamasak da bu yazar arkadaşlarımın da hayatlarımı merak ettim doğrusu. Tabii onlar benim gibi sağır bir adamın konuşma defterlerini görseler ne düşünürlerdi acaba? Ama ben onlardan farklı olarak, sonu olmayan bir hikâye anlatıyorum müziğimle. Siz şimdi kitapta da en çok yorumlanan eserim diye değinilen, ismi dokunaklı anlamına gelen Pathetique’i açın ve bu kitabın keyfini çıkarın. Dışarıdaki içler acısı dünyayı duymasanız da olur. Ben o sesleri kafamın içinde yıllar önce duydum.
