Sorumluluk, hafif görünen yüklü bir sırt çantası gibi!
Yazan: Burcu Arman
“Elektrikler kesildi,” şu hayattaki gerçek ve gerçek dışı tüm bahaneler içinde en çok kullanılanı olsa gerek. Yetişkin hayatımızda espri konusu olarak kullanıyoruz, evet ama onun dışında; trafikten üst kattan akan suya, geç kalan okul servisine, evde unutulan çantaya kadar bitmez tükenmez bir bahane listemiz var artık. Çoğu da aslında devam etmek istemediğimiz, devam etmek için kendimizde güç bulamadığımız şeyler… Kabul edelim yetişkin olmak zor zanaat (bahanemizi seveyim.) Ya çocuk olmak? Sorumluluk hafif görünen yüklü bir sırt çantası gibi… Ama böyle hissetmek zorunda mıyız yahu? Karin, okula geç kalır. Hem de bir gün değil. Bir gün ve ertesi gün ve ertesi gün. Bisikleti bozulduğu için olur her şey başlangıçta. Peki Karin yılar mı? Yılmaz. Öğretmenine bahaneler yaratmak yerine, her gün yeni bir yöntem icat eder. Bir gün eşekle gider okula olmaz. Bir gün roket yakıtıyla gitmek ister, fazla uzaklaşır. Kendi icadıyla gitmek ister fakat yine başarılı olamaz. Karin ne yapar? Sonunda okulun bahçesinde kamp kurar. Okula zamanında gelir gelmesine ama tüm hafta okula yetişme telaşı içinde geçirmiş olduğundan hangi güne geldiğini fark etmez. Hafta sonu gelmiştir.
Karin en sonunda tüm hayal gücünü ve yeteneğini kullanarak, bugünün deyimiyle geri dönüşümlü ürünlerden, eskilerin deyimiyle allah ne verdiyse kullanarak, bir bisiklet yapar. Ve sonunda hedefine ulaşır! Hatta bu sefer öyle büyük bir bisiklet yapar ki, son sahnede tüm arkadaşlarını eve götürürken görürüz. Sadece kendini değil arkadaşlarını bile taşıyabilecek büyüklükte bir servis icat etmiş Karin! Hikâyenin Karin tarafı çok eğlenceli. Onun bitmez
tükenmez sabrını okurken bile bazen yılabilir insan. (Şahsen ben yıldım) Ama o yılmıyor. Hevesle ve aşkla okula gitmek için elinden geleni yapıyor. Ama bir güzellik de hikâyenin öğretmen tarafının verilmesi, alt metinde. Karin’in geç kalmaları asla “bahane” düzeyine ulaşmıyor. Dolayısıyla öğretmeni tarafından karşılanması da yalnızca “merak” unsuru barındırıyor. Belki bu bile bir çocuğun şevkini arttırmaya yeter. Mesajları bir yana bırakırsak, sayfaları dolu detaylı çizimleriyle iyi vakit geçirilebilecek bir kitap
Eyvah! Okula Geç Kalıyorum!.
Nicola Kent
Türkçeleştiren: Melike Hendek
Pearson Yayınları, 32 sayfa
