Kutlanacak hiçbir şeyin olmadığı bir “Dünya Çocuk Hakları Günü” daha geride kaldı.
Söz konusu gün, Birleşmiş Milletler Genel Kurulunun, 1989’da “Birleşmiş Milletler
Çocuk Haklarına Dair Sözleşme”sini kabul ettiği gün.
196 ülkenin imzaladığı Sözleşme, tüm dünyada çocukların yaşam, eğitim, sağlık,
fikir özgürlüğü, sosyal ve kültürel yaşama katılım gibi temel haklarını tanımlamakta
ve güvence altına almayı amaçlamakta. Ancak ne yazık ki, aradan geçen bunca
zamana rağmen, imzacı ülkeler vaatlerini yerine getirebilmekten çok uzaktalar.
Dahası o günden bugüne, çocuklar için koşulların daha da kötüleştiğini söylemek
mümkün. Örneğin çocuk işçi sayısı her yıl artarak, bugün 160 milyon seviyelerine
gelmiş durumda. Dünyadaki her 5 çocuktan biri, günlük ihtiyacını karşılayacak suya
erişemez durumda. İklim krizi, gıda krizi, süren savaşlar ve zorunlu göç gibi çocukları
dolaysız etkileyen küresel felâketlere, son iki yılda Covid-19 salgını da eklemlenmiş
durumda. Sadece salgının etkileri nedeniyle, geçtiğimiz yıl yaklaşık yarım milyar
çocuk -uzaktan eğitim olanaklarına sahip olmadığı için- eğitim hakkından mahrum
kalmış durumda.
Açık ki çocuklarımızın geleceği için, değişmek/değiştirmek zorundayız. Çocuk
ve gençlik edebiyatına emek verenlerin de bu değişime ürünleriyle katkı vermesi,
kaçınılmaz bir görev. Çocuklarımız için daha iyi bir gelecek, iyi kitaplarla mümkün.
Safter Korkmaz
