İsminin izinden gidip zamanı ters yüz eden bir çocuk: Emit
Emit’in etrafındaki herkes, onunla vakit geçiremeyecek kadar meşgul. Ne zaman birileriyle bir şeyler yapmak istese hep aynı teraneyi işitiyor: Zaman yok. Babasının onunla kitap okumaya, annesinin oyun oynamaya zamanı yok. Öte yandan, yetişkinlerin hafife aldığı kitabımızın başkişisi için “zaman yok” kalıbı bir kabullenişe değil, bir sorgulayışa yol açıyor. Neredeyse bu zaman arar bulurum, diyor. Ancak bu, o kadar kolay değil. Nedense yetişkinlerin diline pelesenk olmuş zaman; hep biraz fazla soyut ve gizemli: Uçup gidebiliyor, geçip gidebiliyor, duruverebiliyor, kaliteli ya da kalitesiz olabiliyor.
Kelly Canby, yazıp resimlediği Biraz Zaman Alabilir miyim?’de zamanla ilgili sözlerden, maceralı bir hikâye kurgulamış. Küçük okura, dili bir oyun gibi gösterip kurcalatan ve bolca kelime oyunu içeren bu kitabın başkişisi Emit’in ismi de İngilizce zaman kelimesinin tersten yazılışı. Fakat bunu Türkçeye uyarladığımızda karşımıza bambaşka bir anlam daha çıkacağından, çevirmen ister istemez ismi orijinal hâlinde bırakmayı tercih etmiş.
Kelly Canby’nin planlayıp eskiz yapmadan, kendi deyimiyle “doğrudan içine daldığı” çizimlerinde fazla ayrıntı yok. Zamanın az, meşguliyetin çok olmasının yarattığı kargaşayı alabildiğine renkli ve hareketli çizimlerle yansıtmış. Sanatçının kullandığı boyanın yarı saydam oluşu ve tek, kesintisiz bir kontur yerine, yan yana ve hareketli konturlar çizen geniş uçlu yelpaze fırçanın kullanılmış olması da iç içelik duygusunu pekiştirmiş.
Fibula Yayınları tarafından yayımlanan, Zeynep Begüm Güney’in Türkçeleştirdiği, günümüzün en büyük derdini eğlenceli ve sürükleyici bir biçimde anlatan bu eser şu mesajla bitiyor: Zaman yaratılabilir de!
Kelly Canby
Türkçeleştiren: Zeynep Begüm Güney
Editör: Cansev Ayanoğlu Güven
Fibula Yayınları, 32 sayfa