Sıkı durun, macera başlıyor!

Sıkı durun, macera başlıyor!

Modern çocuk yazınının en matrak hayvan karakterlerinden Küçük Kurt’un büyük maceraları, Küçük Kurt’un Kötülük Kitabı adlı sevimli romanla başladı… Aile boyu kahkaha için birebir, kaçırmayın!

Anneciğim ve Babacığım,
Eve dönmeme izin verin lütfen lütfen LÜTFEEEEN. Bütün gün hiç durmadan yürüdüm, ne kadar biliyor musunuz? Eminim on kilometre bile değildir ve daha Issız Göl’e bile varamadım. Maceralara atılmaktan nefret ettiğimi bilirsiniz. Peki, neden yüzlerce kilometre yürüyüp Amcam Başkötü’nün karanlık ve nemli ormanların arasındaki okuluna gitmek zorundayım?

Bugünlerde KÖTÜ rozeti olmadan yaşanmayacağını söylüyorsunuz. Ama ben, hayatında hiç okula gitmemiş yüzlerce kötü kurt tanıyorum. Yüzlerce! Örneğin, biri
kuzenim Bağırtkan. Biliyorum babam gibi vahşi ve kötü olmamı istiyorsunuz, ama bunun için neden bu kadar uzağa gitmem gerekiyor? Deşşet Ormanı’ndaki
Kurnazlık Okulu’nun nesi bu kadar iyi? Amcam Başkötü’nün öğretmenim olması neden bu kadar önemli? Babam, Gaddarlık Binası’na gidip mükemmel olduğu ve gümüş KÖTÜ rozeti aldığı için mi? Evet, eminim bu yüzden.

Korku Ormanı’na varmak için dört gün daha yürüyeceğim; belki de daha fazla. Geri dönmeme ve kötülüğü evde öğrenmeme izin verin.

LÜTFEEEEEN!!!
Bir numaralı eniğiniz, Küçük Kurt
NOT: Minik kardeşime selamlarımı söylemeyi unutmayın. Eşyalarıma dokunmasın.

Anneciğim ve Babacığım,
Biraz kayboldum. Sanırım Serseri Nehri’nin döküldüğü Issız Göl’e geldim. Öğlen yemeğimi babamın haritasının üzerinde yedim.

Şimdi geldiğim yer bir nehir mi, yoksa domuz derisi mi, söylemek güç.

Eve geri dönmemle ilgili sizden tek bir söz duymadım. O yüzden, Amcam Başkötü’yü hiçbir zaman bulamayacak olsam da, bu aptal yolculuğa devam edeceğim. Babamın mektuplarına hiç yanıt vermiyor. Belki de Kurnazlık Okulu kapanmıştır ve o da Deşşet Ormanı’ndan taşınmıştır. Her neyse, bulduğum kişinin o olduğunu nereden bileceğim? Bana verdiğin ‘Aranıyor Posteri’ var, ama o yıllar öncesinden kalma!

Belki değişmiştir. Şimdi kim bilir nasıl görünüyor; bahse girerim korkunçtur!

Güneş az önce suya düştü; bu hoşuma gitmedi. Şimdi ay çıktı ve kalemimle kâğıdımı görebiliyorum, ama keşke daha aydınlık olsaydı. Çok aptal bir çadırım var; devamlı düşüyor, o yüzden ben de sırt çantamın içine kıvrıldım. Dondum, çaresizim.
Yorgunluklarımla,