Dostluk ve sevgi kazandı

Dostluk ve sevgi kazandı

Başak ERZİ

Tudem Yayınları’nın düzenlediği “Perde Kapanmasın: Bize Bir Çocuk Oyunu Yaz” yarışmasında ödül alan üç oyun, çocuk edebiyatının en keyifli anlatım dalının hâlâ ne kadar bereketli olduğunun birer kanıtı. Oyunların ana teması “dostluk” ve “oyun ruhu” küçükler kadar büyükleri de düşündürüyor.

Genç nesillere tiyatro sevgisi aşılamayı amaçlayan yarışmada, birincilik ödülüne layık görülen Çipilip, adeta yetişkinlerin dünyasıyla çocukların dünyası arasında bir köprü kuruyor. Basit ama güçlü bir şekilde ortaya koyulmuş karakterler doğru birer prototip oluşturuyor. Oyunun ana temasını oluşturan güven ve dostluk ise yalnızca çocukları değil, yetişkinlerin içindeki çocuğu da uykusundan uyandıracak nitelikte. Oyunumuzun kahramanı Erkan, kaybolan kedisi Sütlükahve’yi ararken, ormanda dürbünüyle etrafı araştırmakta olan Pirinç ile karşılaşır. Pirinç, hayatını yeni keşifler yapmaya adamış, bilimi her şeyin önüne koyan ve insanlara mesafeli yaklaşan bir bilim adamıdır. Erkan ile tanıştığı sırada ise, daha sonra adını Çipilip koyacakları bir yaratığı araştırmaktadır. Başlarda Erkan’a da soğuk yaklaşan Pirinç, Erkan’ı tanımaya ve güvenmeye başladıktan sonra aralarında bir dostluk başlar. Oyunun ikinci bölümünde ormanda karşılaştıkları hamak satıcısı Hamakçı’nın da aralarına katılmasıyla, yeni keşiflerden ya da hamak satmaktan çok değerli bir şey kazandıklarını fark ederler: Dostluk.

Kelime oyunları, taklitler ve zaman zaman çok daha derin açılımlara gidebilecek karşılıklı sorularla geçen diyaloglar üç kişinin birbirini tanıma sürecini eğlenceli bir biçimde anlatıyor. Durum komedisinden faydalanan esprilerin yanı sıra zekice şakalarla da bezenmiş bir oyun Çipilip; çocukların zekâsının aslında hiç de hafife alınmayacağının bir göstergesi.

Yıkılan tiyatro binaları, yerlerine yapılan otoparklar… En büyük eğlencesi televizyon ve bilgisayar oyunları olan çocuklar… Araştırmadan, öğrenme hevesi duymadan büyüyen bir nesil… Karamsar bir tablo belki, fakat tüm bunun içinde hâlâ tüm büyüsüyle zamana direnerek sapasağlam ayakta duran bir şey var: Tiyatro. Özlem Çakır’ın kaleme aldığı ve yarışmada ikincilik ödülü alan Tiyatronun Büyüsü işte bu noktadan yola çıkıyor.

Kahramanımız Sofi, tiyatroda yaşayan, hayatını replikler üzerine kurmuş şirin bir dede. En iyi arkadaşları ise birer peri kızı olarak resmedilmiş Ses ve Işık. Sofi’nin evi olan tiyatronun yıkılacak ve yerine katlı otopark yapılacak! Bu sırada yanlışlıkla tiyatro binasına gelen iki kardeş Deniz ve Efe, kendilerini yeni bir oyunun içinde buluyorlar. Bir yandan tiyatronun başlangıcından Türk tiyatrosunun temel taşlarına doğru bir yolculuğu izleme şansı bulurlarken, diğer yandan da tiyatronun temel kavramlarının anlamını öğreniyorlar.

ÜSTAT KARINCA Lİ
Her satırda tiyatroya duyulan sevgi belirginleşirken, çocukların da izlerken eğlenebileceği şekilde oyuna farklı karakterler ve eğlence unsurları serpiştirilmiş.
Çocukların da izlerken oyuna katılabilmeleri ve eğlenebilmeleri için mümkün olduğunca interaktif bir yapıda kurgulanmış. Sahnede yer alan iki çocuk oyuncunun, aslında tiyatroyu izlemeye gelen çocuklardan hiçbir farkı yok. Onlar da izleyicilerle birlikte öğreniyor ve tiyatroyu seviyorlar.

Gülten Karlı’nın kaleme aldığı ve mansiyon kazanan Karınca Kararınca ise, çok iyi bildiğimiz ağustosböceği ile karıncanın hikâyesini çıkış noktası olarak alıyor ve bir grup böcek arasında kurulan dostluğu işliyor. Karıncaların, ağustosböceklerinin, tırtılların ve daha nicelerinin birbirlerinin farklılıklarını kabul etmesi ve daha önce oluşmuş gerginliğin yerini dayanışmaya ve güzel bir arkadaşlığa bırakmasında çocuk karınca Li’nin rolü çok büyük.

Karınca Li, baharın gelişiyle birlikte doğayı görmek isteyen fakat bu yolda çeşitli engellerle karşılaşan, bu engellere rağmen yaşama şevkini ve yardımseverliğini asla kaybetmeyen sevimli bir kahraman. Büyüklerin de ondan öğreneceği çok şey var.

Sofi’nin de söylediği gibi, “tiyatro büyülü bir dünya” ve bu üç oyun, çocuklara bu dünyanın kapısını açmaya hazır. Üçü de birbirinden keyifli, hepsi kendi çizdikleri yeni dünyada çocukları hem eğlendirip hem de tiyatronun, oyunun, arkadaşlığın ne kadar önemli olduğunu anlatıyor. Üstelik çocuk oyunlarında sık sık karşılaşılan buyurgan öğreticilik ve didaktik anlatım tuzaklarına düşmeden…