Gülünç diyarlardan size selam getirmişem!

Havuz kenarında kaynaşan kuşlar,“hiçbir yer”li yerkoşarına şaşırıyorlar önce. Sırasıyla “başka hiçbir yer”li penguen, “saçmalık”lı karga, “tost”lu ağaçkakan ve “yumurta”lı peçeli baykuş ile devam ediyor tanışma şenliği.

Yazan: Adnan Saracoğlu

“Memleket nere hemşehrim” ya da “falan yerin neresinden, hangi köyündensin” soruları kadim iletişimimizin olmazsa olmazlarındandı. Geçmiş zaman, çünkü bir yerli olmanın, bir yere referans vermenin anlamını hızla yitirdiği günümüzde, sadece alınganlık üzerine ya da seçim vaatlerinde hatırlanıyor şehirler, kasabalar, köyler…

Ciddiyetle anmıyor yahut sahip çıkmıyorsak, bahane edip kahkaha da mı atmayalım? Buyurun hep beraber gülme şenliğine katılalım.

Komik Hayvan İsimleri Bakanlığı hayranlarını büyük vaatlerle sürükleyip Komik Yer İsimleri Oteli’ne getiriyor yazar John Hay ve çizer Garry Persons. “Fakat iyi güldük,” diyenler, dikkat kesilip gıdıkmetrelerini kontrol ediyor sayfa başı.

Oğlumdan kaçmaz, hemen uyarıyor, “Babaaaa, yazar ve çizer değişmiş,” diye. Ona hak verip bilmişliğimle büyütecimi kuşanıp bakıyorum yazar-çizer tasarrufunun yerküredeki titreşimlerine. İlk kitapta çok daha keskin, abartılı bir görsel dil varken bu kitapta görsel mizah yeğnikleşiyor ve yükü metin devralıyor.

Havuz kenarında kaynaşan kuşlar,“hiçbir yer”li yerkoşarına şaşırıyorlar önce. Sırasıyla “başka hiçbir yer”li penguen, “saçmalık”lı karga, “tost”lu ağaçkakan ve “yumurta”lı peçeli baykuş ile devam ediyor tanışma şenliği. “Kaşınan popo”, “kaka” ve “sidikli köy” gibi hayırlı memleketlerle, okuyan çocuğa gülme işkencesi yapılıyor. Neredeyse metnin tüm gücü, tuhaf memleket isimlerinin anlık çınlamasında. Arada “Ördek”te yaşayan tavuk ve “Tavuk”ta yaşayan ördek ile cambazlıklar da sunulmuyor değil. Saçma isimlerden yılmış kukabura, Allah’tan “Tepetaklak”ta yaşıyor da ciddiyetimiz bozulmuyor! Yazar aynı kukaburayı alet edip, kucağındaki Dr. Seuss kitabının yeşilini mavi, salamını jambon yapıp sofistike gülücüklere yol veriyor. Peki bütün bu curcuna, havuz sefası, kahkaha kasırgası nerede yaşanıyor derseniz, “Sıkıcı”da! Hani “İç Bayıcı” ile kardeş şehir “Sıkıcı”.

Saçmanın gücünün kurgu dışıyla kesiştiği kavşakta, “Gerçek mi şimdi bütün bu şapşal diyarlar?” sorusu, “Hem de ne gerçek!” vurgusuyla kitabın son sayfalarında açıklığa kavuşuyor.

Ruhunda şişman bir kedi gezen ben, meraklanıp kitabın orijinal metninde de Çanakkale’nin “Çıplak”ı var mı diye bakıyorum. Yokmuş, o bizimkilerin bize şirinliğiymiş.