Simla Sunay, önce çocuklar için yazmaya başlayan, daha sonra yetişkinler için iki öykü kitabı kaleme alan ve yazdıklarında anti-mimar kimliğini ve ekofeminist duruşunu açıkça görebildiğimiz bir yazar. Sunay, Deleuze’e referansla edebiyatın bir direniş olduğunu söylüyor, çünkü sanat bir direniştir. Çocuk edebiyatı ise Sunay’ın tek sığınağı.
Her çocuk kitabının biraz ütopik olduğunu belirten Sunay, “Çocuk edebiyatı, insanın hikâyeye nasıl sığındığını ve geleceğin parçası çocukları bununla nasıl korumaya çalıştığını açık ediyor” diyor.
Fotoğraf: Eren Aytuğ
➤ Geçmişe dönüp yazarlığınızın/çizerliğinizin ilk günlerindeki hâlinizle konuşsanız, vereceğiniz öğüt ne olurdu?
Hiçbir şey; başlangıçların ve deneyimin kendisi değerli.
➤ Yazarlık geçiminizi sağlayan bir iş mi? Başka bir mesleğiniz var mı?
Değil. Mimarlık yapıyorum.
➤ Günde kaç saat çalışıyorsunuz?
Salgında yarıya düştü ama verimli altı-yedi saat.
➤ İşlerinize dair eleştiri yazıları sizi öfkelendirir mi?
Hayır.
➤ Okuduğunuz son kitap?
Sen, Ben, Elma Ağacı, Sevim Ak.
➤ Keşke ben yazsaydım dediğiniz kitap?
Bitmeyecek Öykü, Michael Ende
➤ Yerinde olmak istediğiniz roman kahramanı?
Tabii ki Alice.
➤ Nefret ettiğiniz roman kahramanı?
Yok.
➤ Sizce en iyi edebiyat uyarlaması film ya da dizi?
Oz Büyücüsü (1939)
➤ İsminizi Google’da aratıyor musunuz? Ne sıklıkla?
Hayır, ama Twitter’da aratıyorum.
➤ En çekilmez özelliğiniz?
Takıntılarım, sivri dilliliğim.
➤ En sevdiğiniz uğraşınız, hobiniz?
Ara verdim ama minyatür çizmek.
➤ Çalmak istediğiniz müzik aleti?
Keman.
➤ Bir mucit olsanız, ne icat etmek isterdiniz?
Demokrasi.
➤ Tarihte hangi dönemde/zaman diliminde yaşamak isterdiniz?
Köprü yapılmadan önceki İstanbul’da, denize girilen zamanda.
➤ Issız adaya düşseniz yanınızda götüreceğiniz üç şey?
Robinson Crusoe ya da Cuma, kibrit ve ruj.
