Berin’in duyuları…

Resimli kitaplarda, metindeki sadelik ile kurguda boşluğa yol açmak arasındaki çizgi çok incedir. Metni sadeleştirmeye çalıştıkça, aslında konuya hâkim olduğunuz için kestiğiniz yerlerin de anlaşılacağını düşünebilirsiniz.

Yazan: Erdi İnci

Doğum gününde geçirdiği çeşitli talihsizlikler, Berin’in o gün yaşamayı umduğu sevince gölge düşürür. Beste Erin’in yazıp Hülya Erdil Çakıroğlu’nun resimlediği, Nesin Yayınlarından çıkan Benim Canım Kendim adlı öyküde talihsiz Berin’le tanışıyoruz.

Çocukların yetişkin ağzıyla konuşmaları, büyüme gerçeğinin olmazsa olmazıdır, Kullandıkları kelimelerin anlamını bilseler de bilmeseler de o kelimeleri tekrar tekrar kullanmaları da bu anlamda değerlidir… Benim Canım Kendim’de Berin de bu ses tekrarlarını yetişkin ağzıyla konuşarak yapıyor, çok da eğlenceli bir şekilde.

Görsel ile metin arasında olması beklenen uyumu, Benim Canım Kendim’de de görüyoruz. Hülya Erdil Çakıroğlu’nun resimleri sayesinde okurların kitap üzerinde daha fazla zaman geçireceği aşikâr. Kurguda soru işaretine yol açan bir uyumsuzluk, Berin’in suluboya yapımında kullandığı suyu içmesinde karşımıza çıkıyor. Aydınlık odadaki karakterin o bardakta duran, renkli ve bulanık olması beklenen su ile iki boya fırçasını görmemesi, hareketin inandırıcılığına zarar veriyor.

Resimli kitaplarda, metindeki sadelik ile kurguda boşluğa yol açmak arasındaki çizgi çok incedir. Metni sadeleştirmeye çalıştıkça, aslında konuya hâkim olduğunuz için kestiğiniz yerlerin de anlaşılacağını düşünebilirsiniz. Ancak okur açısından bir şeyler havada kalabilir. Yazar açısından bu çok doğal bir süreçtir aslında; bir diyalogda söylemediğiniz ama karşımızdakinin anlamasını beklediğimiz kapalı anlatımlarımız gibi. Kitaptan bir örnek vermek gerekirse, doğum günü heyecanıyla uyuyamayan Berin’in sabah alarm sesine öfkelenmesinde bunu hissedebilirsiniz. Gözünü doğum gününe açıyorsa, ona gözünü açtıran şey alarm bile olsa hemen öfkelenebilir mi karakter? Hele ki beklenen ve vaat edilen duygu heyecansa? Elbette günün devamında yaşadığı talihsizlikler onu öfkelendirebilir ama güne neredeyse depresif uyanması, bu öfkenin ardındaki sebebin biraz daha eşelenmesi gerektiğini hissettiriyor.

Yazarın duyu organlarının gerekliliği üzerine bir kurgu düşünmesi önemli… Benim Canım Kendim ile çocuklarla duyularımızın önemi üzerine güzel bir tartışma başlatabiliriz.