Yalnızlık sızısı kolajla diner.

Yalnız olmadığımızı unutmayalım diye, her birimiz hakkında bir kitap Hepimiz.

Yazan: Sima Özkan

İstisnasız hepimiz aynı şeyi yaşamışızdır; gündelik hayatın hayhuyu içinde, şehrin kalabalık bir köşesinde, yaşam tüm hızıyla akarken bir an durup düşünürüz “Neden ben?”. Sonra, “Bir tek ben mi?”, diye fısıldar içimizdeki ses. Çünkü, koca dünya üzerinde benden bir sürü olmasa da tam o anda bile, hissettiklerimi hisseden, yaşadıklarımı yaşayan öyle çok insan vardır ki. İllaki…

İllüstratör kimliğinin yanında, yazıp resimlediği ve sayısı her geçen gün artan kitaplarından da tanıdığımız Gökçe İrten’in son resimli hikâyesi, insan olmanın anlamı, çocuğun kendi duygularının doğasını keşfetmesi gibi konuları işliyor.

İrten hareketli sayfa kompozisyonlarında, kendine has teknikleriyle desenli kâğıtlar, başka kitaplardan sayfalar, siyah-beyaz fotoğraflar, meşhur tablolardan fırlamışa benzeyen ufak detaylar, kumaş parçaları gibi farklı malzemeleri kolajla bir araya getirmiş.
Diğer kitaplarında olduğu gibi görsel olarak ilham verici sayfalar ortaya çıkarmış.

Konumuz bizi olduğumuz kişi yapan duygular. Hem bize özgü hem de hepimizde aynı. Hayallerimiz, heyecanlarımız, hayranlıklarımız, canımızı sıkan durumlar, sabırsızlıklarımız, endişelerimiz, merakımız, utanmamız, kendimizle gururlanmamız, yaratıcılığımız, imrenmelerimiz, korkularımız, tiksinmelerimiz, öfkemiz, neşemiz… Sayfaları dolduran tüm bu duyguların herkese has olduğunu ve her nerede yaşarsak yaşayalım, hangi dili konuşursak konuşalım hepimizde ortak olduğunu keşfederiz. Bu noktada belki de kitabın verdiği en güzel mesaj, duyguları göstermenin zayıflık olmadığı…

Hepimiz’in bende uyandırdığı hissi tam olarak yansıtan sayfada, sayfanın ortasında duran adamın etrafını saran, dans eden insan fotoğraflarından kesikler ve kolaj. Çizimin yalın ifade gücünün ötesinde, en gerçek insan duygularını o fotoğraflardaki yüz ifadelerinden çıkarmak hoş bir nüans. Einstein da gerçek yüzüyle bizi yeni fikirler üretmeye çağırıyor. İrten’in çizimlerinde ve kolajlarındaki çocuksuluğu, yalınlığı, dijitalle kâğıt üzerinde, farklı boya çeşitlerinin bir araya gelişini ve anlatının başıyla sonu arasındaki döngüyü seviyorum.