Küçük bir ayı, bir çocuğu sahiplenmek isterse ne olur?
Bildik bir hikâye: Çocuk eve bir hayvan getirir, hayvanın onunla kalmasına izin vermeleri için ana-babasına yalvarır, tüm sorumluluğu üstleneceğine dair yeminler eder ve aile bir noktada yelkenleri suya indirir. Sonu genelde pek de iyi bitmeyen macera böyle başlar. Peki, bu hikâyeyi tersine çevirsek ve bir hayvan -mesela bu eserin kahramanı gibi bir yavru ayı-, gördüğü en şirin şey olduğunu düşündüğü bir çocuğu tutup evine getirse neler olur?
Bir yanıyla klasik bir yanıyla absürt bu hikâyede, küçük okur hem ayı Lucy’le empati kuracak hem kendisinin de bir ayı tarafından sahiplenilebileceği düşüncesiyle neşelenecek. Eser, ufak bir ters yüz ile çocuklara her canlının kendi yaşam alanı olduğunu, farklı canlılar arasındaki en ideal ilişkinin her zaman birlikte yaşamak olmadığını ve bazı sorumlulukların düşünüldüğü kadar kolay olmayabileceğini didaktik olmadan gösteriyor. Öte yandan, evcil hayvan konumundaki çocuğun ne hissedip yaşadığı biraz havada kalıyor; kendimizi onun yerine koyamıyoruz.
Peter Brown’un illüstrasyonlarına hâkim olan eski tarz havayı, çizimlerde ağırlıklı olarak sepya tonların kullanılması ile renklerin güneşte solmuşçasına geçişli ve soluk olması yaratıyor. Farklı çizim tekniklerini, dijital olanaklarla harmanlayan Brown, renk paletini geniş tutmamış. Dijital sanatın her şeyi yapabilmenize olanak tanıdığını ama bunun bunaltıcı olabileceğini düşünen Brown, renk paletini sınırlandırarak bunun önüne geçmiş. Sanatçının en sevdiği renk olan pembe, Çocuktan Evcil Hayvan Olmaz’da da kitabın ana kahramanı Lucy’nin üzerinden çıkarmadığı tütüsünde ve diyalog balonlarında karşımıza çıkıyor. Anlatım balonlarının başka bir renk, yeşil oluşu çocukların kendilerini yavru ayının yerine koymasını kolaylaştırıyor.
Çocuktan Evcil Hayvan Olmaz
Peter Brown
Türkçeleştiren: Sevin Okyay
Hep Kitap, 36 sayfa