Tuhafın beklenmedik güzelliği

Ahmet Büke’nin Can Çocuk Yayınlarından çıkan son kitabı Çayırın En Tuhaf Yuvası, “normal” tanımlarına gayet uyan 3 kuşun, bir yuvada buluşarak nasıl bir tuhaflığa dönüşebildiklerine ve bu tuhaflığın güzelliğine dair dingin bir anlatı.

Yazan: E. Nida Dinçtürk

“Farklı”, içinde ne çok varyasyon ne çok tarif saklayan bir ifade, hiç düşündünüz mü? Büyük kalabalığın içinde ayrıksı duran şeyleri “öteki” diye tanımlarken, bazı “normal”lerin bir araya gelerek de bir “fark” yarattığına dikkat etmiş miydiniz? Dünyada kafa tutulacak o kadar çok norm var ki, aslında herhangi bir yerin ötekisi olmak işten bile değil.

Çayırın En Tuhaf Yuvası, tıpkı böyle bir buluşmanın hikâyesi. Ahmet Büke’nin kaleme aldığı, Vaghar Aghei’nin çizimleriyle tamamlanan eser, Can Çocuk Yayınlarından çıktı. Bu, bir minik serçe, bir kırlangıç ve bir guguk kuşunun beklenmedik buluşmasına dair bir anlatı. Üçü de tek başına gayet “normal” birer kuş iken, bir araya geldiklerinde nasıl “çayırdaki en tuhaf yuva”yı inşa ettiklerine dair…

Minik serçe, çayırdaki bir ağacın dalına harıl harıl bir yuva inşa etmeye giriştiğinde, dala tüneyen kırlangıç ile karşılaşıyor. Kırlangıç, bir şekilde kendine bir yuva inşa edemeyecek durumda. Misafirperver serçe, kırlangıcı evinde ağırlıyor ancak bu misafirlik umulandan uzun sürüyor. Derken, ikiliye beklenmedik biçimde, yavru bir guguk kuşu dâhil oluyor. Çayırdaki tüm yuvalar aynı türden çift olmuş kuşlarla ve onların yine aynı türden yavrularıyla şenlenirken bizim serçe, kırlangıç ve guguk kuşu üçlüsü pek tuhaf görünüyor. Ancak kimin umurunda? Onlar birbirlerine iyi geliyor, bir arada durduklarında üstünde oturdukları çalı birikintisinin gerçek bir yuva olduğunu hissediyorlar.

Çayırın En Tuhaf Yuvası, bir solukta okunabilen, minicik bir kitap. Ahmet Büke’nin telaşsız üslubu, bu öykünün sıcaklığında tamamlayıcı bir ögeye dönüşüyor. Kitap, sadece farklı olanın güzelliğine ve sakladığı zenginliğe sığınmakla kalmıyor; ilk bakışta alışılmadık ve tuhaf görünenin aslında “normal”den daha “normal”, iyi ve güzel olabileceğine dair de bir bakış açısı sunuyor. Zaten kitap, bu iki ifade arasındaki büyük çatışmaya odaklanmak yerine “tuhaf” görünenin doğallığına ve güzelliğine odaklanmayı tercih ediyor. Bu bakışıyla da okuruna alışıldık olanın konforuna sığınmak yerine, tuhaf görünendeki güzelliği anlamaya dair çaba göstermeye sevk ediyor.