İki çocuğun, küçük bir tavşanla birlikte, uçan bir balonun taşıdığı yatak üzerinde çıktıkları yolculuk, her sayfada eğlenceli detaylarla anlatılmış.
Yazan: Yasemin Yılmaz Yüksek
Adları Grammy ödülleri ve adaylıklarıyla telaffuz edilen Tom Chapin ile John Forster’ın meşhur “This Pretty Planet” şarkısının bir çocuk kitabına dönüşmesi, Chapin’in çocuk şarkıları üstadı olduğunu bilen çoğu hayranını şaşırtmamış olsa gerek. Lee White’ın masalsı çizimleri ise yaşadığımız gezegeni evimiz olarak kucaklama çağrısı olan şarkının ötesine geçiyor. Biri kız diğeri erkek iki çocuğun, küçük bir tavşanla birlikte, uçan bir balonun taşıdığı yatak üzerinde çıktıkları yolculuk, her sayfada eğlenceli detaylarla anlatılmış.
Karakterlerin bir mantar gezegenden baktıkları Dünya, dağları, tapınakları, kuleleri, okyanusları ve buzullarıyla tanıdık; birbirlerine top atan penguenleri, kaykay üzerindeki fili ve bisiklet üzerinde gitar çalan maymunlarıyla bir o kadar şaşırtıcıdır.
“Uzayda dönüp duran bu güzel gezegen”, White’ın çizimlerinde bazen bir bahçe, bir liman ya da pusula bazen de etrafa ışık saçan bir baykuş ya da dönen taş bir plaktır. Ne var ki akıp giden zaman karşısında savunmasızdır ve kendini koruyabilmek için, bugüne kadar koruduklarının yardımına ihtiyacı vardır: Bir zamanlar dinozorların yürüdüğü topraklara piramitler inşa eden, imparatorluklar kuran, Rönesans’ı başlatan, Sanayi Devrimini gerçekleştiren, uzaya giden insanların. Ne var ki uçan yatakla yolculuklarına devam eden iki çocuk ve tavşan, Bilgi Çağı’na geldik diye sevinirken bir de bakarlar ki gökyüzü kapkara. Yeryüzü çok kirli. Fabrikalar ağaçlardan çok…
Tom Chapin ve John Forster o kadar inanmış ki insanların birlikteliğine ve uyumun zarafetine; şarkıları geleceği rengârenk resmetmeyi zorunlu kılmış. Herkese hayat sunan bahçe temizlenmiş. Toprağa yeni tohumlar atılmış. Denizler arındırılmış. Kompostu da öğrenmiş minik tavşan, geri dönüşümü de. Güneşin göz alıcı renkleri öyle ışıldatmış ki bu güzel gezegeni fabrika bacalarından çiçekler yükselmiş. Karakterlerin yolculukları sırasında karşılarına çıkan her şey kitap biterken aynı sayfada toplanmış. Bu güzel gezegen, iki çocuğun “sabah ışıklarına kadar” uyudukları odaları kadar küçük, onların hayalleri kadar büyükmüş aslında.
