Yazar olmak, otuz yıldır aralıksız bir şekilde çocuklar için üreten Aytül Akal’ın çocukluk düşüydü. Ama ilginçtir ki çocuklar için yazacağı aklının ucundan bile geçmezmiş. Bir diğer ilginçlik de şu ki, çocukken ne bir kütüphanesi ne de kendisine kitap okuyan ebeveyni olmuş. Akal, buna rağmen kitapsever bir çocuk olmuş. Bu yetmezmiş gibi bir de yazar olmuş. Hem de çocuklar için yazan bir yazar.
Doğanın beklenmedik bir dokunuşuyla her şeyin yok olabildiğini, hiçbir şeyin kalıcı olmadığını belirten Akal, “Yazmak, ölüme meydan okumak mı, bilemem. Çocukluk tutkumu gerçekleştirmekten duyduğum mutluluk ve okurlarımın sevgi dolu iletileri bana yetiyor” diyor.
Geçmişe dönüp yazarlığınızın ilk günlerindeki hâlinizle konuşsanız, vereceğiniz öğüt ne olurdu?
Arşiv tut!
Yazarlık, geçiminizi sağlayan bir iş mi? Başka bir mesleğiniz var mı?
1971’den beri bir şirkette çalışıyorum.
Günde kaç saat çalışıyorsunuz?
Ayarım yoktur. Evde, işte… İş varsa yapılır.
İşlerinize dair eleştiri yazıları sizi öfkelendirir mi?
Maksatlı ve saçmaysa kızdırır.
Okuduğunuz son resimli kitap?
Duvarın İçinden
Keşke ben yazsaydım dediğiniz kitap?
Yazabilseydim, çoktan ben yazmış olurdum zaten o kitabı.
Yerinde olmak istediğiniz roman kahramanı?
Peri Kızı.
Nefret ettiğiniz roman kahramanı?
Haksızlık yapana katlanamam.
Sizce en iyi edebiyat uyarlaması film ya da dizi?
“Canavarın Çağrısı” ve “Uçurtma Avcısı”.
İsminizi Google’da aratıyor musunuz? Ne sıklıkla?
Çok seyrek.
En çekilmez özelliğiniz?
Sabırsızlığım.
En sevdiğiniz uğraşınız, hobiniz?
Dekorasyon, tasarım.
Çalmak istediğiniz müzik aleti?
Piyano.
Bir mucit olsanız, ne icat etmek isterdiniz?
Adaleti adil dağıtan bir düzenek.
Tarihte hangi dönemde/zaman diliminde yaşamak isterdiniz?
İnsanlığın hayatta olduğu dönem.
Issız adaya düşseniz yanınızda götüreceğiniz
üç şey?
Bolca kâğıt, boya kalemleri, çikolata.
