Aslında farklılıklardır dostlukları kuran!

Anthony Browne’dan zorbalık, dostluk ve klişeleri yıkmak üzerine müthiş bir resimli kitap.

Yazan: Gökçe Gökçeer

Bir çocuk kitabını kıymetli yapan şey ne sadece metni ne de çizimleridir. İkisinin de uyum içinde yükselmesidir beklediğimiz. Kısacık metinlerle çok şey anlatmak ise asıl zor olandır. Ödüllü İngiliz yazar ve illüstratör Anthony Browne, 1991 yılında ilk kez yayımlanan Willy ve Hugh kitabıyla bunun en güzel örneklerinden birini sunuyor. Browne’ın klasikleşen Willy karakteri, sakin, biraz içe dönük, kibar bir şempanze. Bir gün parkta gezerken Hugh adlı bir gorille karşılaşıyor. Gerçekten çarpışarak başlayan bu karşılaşmanın etkisi, bir çarpışmanın etkisi nasılsa öyle yayılıyor ikisinin de hayatına. Kendini genellikle yalnız hisseden ve etrafındakilerin zorbalığına maruz kalan Willy, artık bir dost edindiğinden emin. Çünkü iri yarı ve ‘’kaba’’ görünümüne rağmen, son derece nazik biri Hugh; ve Willy’nin eksik hissettiği yerini tamamlıyor gibi. Onu koruyup kollaması, ona yaren olması Willy’nin çok hoşuna gidiyor. Hugh da cüssesine “rağmen” bazı korkularını Willy sayesinde aşıyor ve onu yalnız bırakmamaya kararlı görünüyor. Ne müthiş bir buluşma!

1976 yılından beri onlarca kitap yazıp resimleyen Browne’ı, Voices in the Park, Willy the Wimp ve Gorilla gibi çok özel kitaplarından tanıyanlar vardır. Berrak Buhara İdiman’ın çevirisiyle de okuma şansı bulduğumuz bu kitap ise; zorbalık, dış görünümün yanıltıcılığı ve dostluk kriterleri hakkında çok önemli şeyler söylüyor ve Hep Kitap sayesinde Browne’ın hem yazıp hem resimlediği bir kitabı Türkçe basımıyla kitaplığımıza yerleştirmenin mutluluğunu yaşıyoruz. Metin, defalarca okunabilir ve her okumada başka alt anlamlara ulaşılabilir. Keza çizimler de dakikalarca incelenmeli. Favori sahnem, Willy ve Hugh’un gittikleri “hayvanat bahçesi”nde kafes içinde resmedilen insanlara baktıkları sahne. Özellikle hem onların hem de kafesteki insanların yüzlerindeki ifadenin dikkatle incelenmesini öneririm. İnsanların prototip görünümlerinin de… Kütüphane sahnesinde Hugh’un kahkahalarını duyacağınıza da eminim.