Kendini bildi bileli çiziyor Zeynep Özatalay. Çocukluk denen o dipsiz kuyudan beslenmeye devam ediyor. Çizerken çocukluğa dair bir şeyler hatırlamanın çok ilginç olduğunu belirten Özatalay, “Oraya geri dönmeye, renkleri, duyguları hatırlamaya çalışıyorum. Çocukluk benim için bir hayret etme hâli mesela. O her yeniliğe şaşırma, keşif anları beni çok eğlendiriyor,” diyor. Çocuk kitapları çizmenin, yetişkinlere hitap eden işler yapmaktan daha zor olduğunu düşünen Özatalay ile yeniliklere açık bu renkli dünya üzerine konuştuk.
Geçmişe dönüp çizerliğinizin ilk günlerindeki hâlinizle konuşsanız, vereceğiniz öğüt ne olurdu?
Gereksiz işlerle vakit kaybetme.
Çizerlik, geçiminizi sağlayan bir iş mi? Başka bir mesleğiniz var mı?
Hayır, sadece çizerlik.
Günde kaç saat çalışıyorsunuz?
Çok değişken.
İşlerinize dair eleştiri yazıları sizi öfkelendirir mi?
Hayır, keşke daha fazla olsa.
Okuduğunuz son resimli kitap?
Wolf Won’t Bite, Emily Gravett.
Keşke ben resimleseydim dediğiniz kitap?
Özgür (Wild), Emily Hughes.
Yerinde olmak istediğiniz roman/çizgi roman kahramanı?
Jo March.
Nefret ettiğiniz roman/çizgi roman kahramanı?
Dolores Umbridge.
Sizce en iyi edebiyat uyarlaması film ya da dizi?
Yürüyen Şato.
İsminizi Google’da aratıyor musunuz? Ne sıklıkla?
Çok nadiren.
En çekilmez özelliğiniz?
Çok oburumdur.
En sevdiğiniz uğraşınız, hobiniz?
İş dışında çizmek ve okumak, çok uzun yürüyüşler.
Çalmak istediğiniz müzik aleti?
Ukulele.
Bir mucit olsanız, ne icat etmek isterdiniz?
Işınlanmayı.
Tarihte hangi dönemde/zaman diliminde yaşamak isterdiniz?
Mümkünse birkaç dinozor görebileceğim dönemde.
Issız adaya düşseniz yanınızda götüreceğiniz üç şey?
Yastık, çakı, kitap.
