En yakın dostunuz buzdolabında sizi bekliyor olsa?

Bir yumurtanın en yakın arkadaşınız olmasını ister miydiniz? Evet, bildiğimiz yumurtadan bahsediyorum. Hani kimisi için nefis bir omlet kimisi içinse rafadan ya da kayısı kıvamında haşlanmış olanından. Yumurtayla karın doyar ama ömür geçer mi? Peynirlisi, domates-biberlisi olur da hoş sohbetlisi olmaz mı? Bilemediniz tabii. Oysa tüm bunlar bir masalda gayet de olup bitiyor desem? Siz yine de buzdolabınızdaki yumurta rafına iyi bakın.

Yazan: Emel Altay

Dünyanın Son Yumurtası’ndan bahsediyorum. Yalnız yaşayan Bahtiyar Amca ile buzdolabında kalmış tek yumurtanın dostluğunu anlatan masaldan yani. Bahtiyar Amca eşini kaybetmiş, çocukları da evlenip başka şehirlere yerleşmiş; tek başına yaşayan ama güler yüzünü, yaşamaya sevincini koruyan biri. Bir sabah uyanıp kahvaltı etme hevesiyle buzdolabını açtığında karşısına konuşan bir yumurta çıkıyor. Üstelik bu acayip yumurtanın, dünyanın son yumurtası olduğuna dair ciddi bir iddiası da var. İyi niyetli Bahtiyar Amca, yumurtanın bu iddiasına hemen kanıveriyor çünkü onun için önemli olan onunla kuracağı dostluk, geçirecekleri hoş vakit… Bu sıra dışı dostluk böylece başlamış oluyor işte.

PİNOKYO GİBİ CAN BULAN YUMURCAN

Neredeyse tamtakır buzdolabını yuvası bilmiş bir yumurta ve mutlu bir ömür sürdükten sonra artık yalnız başına yaşamının son günlerini huzurlu bir sessizlikle sürdüren yaşlı adam, bu iki masal kahramanı, bir araya geldikten sonra günlerini muhabbet ederek ve mahallede dolaşıp etrafı seyrederek geçiriyorlar. Birbirlerine öğretecekleri ve anlatacakları çok şeyleri olduğunu fark etmek onları daha da mutlu ediyor. Bahtiyar Amca, yumurtanın dostluğuna alıştıkça ona insani özellikler yükleme ihtiyacı duyuyor. Tabii bunun pratik gerekçeleri de var. Örneğin yumurta dostuna hitap edebilmesi için bir ismi olmalı. Bahtiyar Amca muzip bir yaratıcılıkla dostuna “Yumurcan” ismini koyuveriyor. Birlikte vakit geçirmek, sohbet etmek iyi güzel ama bir küçük sorun daha aralarındaki ilişkinin gelişmesini engelliyor. O da Yumurcan’ın duygularını açığa çıkaran herhangi bir yüze, mimiğe sahip olmaması. Bahtiyar Amca, boya takımlarını ve fırçasını ortaya çıkarıp Yumurcan’a güzel bir yüz çiziyor. Şimdi istediğinde kocaman gülümseyen ağzı, parıldayan gözleri ve minicik burnuyla çok daha sevimli bir dostu var. Masalın bu kısımları Geppetto Usta ile Pinokyo’nun macerasına olan benzerliğiyle de okuru yakalıyor.

DÜNYANIN SON ON, YÜZ, BİN… YUMURTASI

Yumurcan ve Bahtiyar Amca arasında günden güne gelişen dostluk masalsı olmasına masalsı ama masalların bile gerçeklik duvarına tosladığı anlar vardır. Bu masalda bu gerçek, bir tavuk çiftliği. Her zamanki gezintilerinden birinde bir tesise denk geliyorlar ve meraklı yaşlımız, ellerindeki kolileri araçlara yükleyen adamlara ne taşıdıklarını soruyor. Cevap elbette yumurta; onlarca, yüzlerce, binlerce yumurta. Naif Bahtiyar Amca, dostunun dünyada kalan son yumurta olmadığını, kendisine yalan söylendiğini anlıyor ve çok kırılıyor. Neyse ki Yumurcan’ın özrünü kabul etmesi kolay oluyor; çünkü kendisi de biliyor ki dünyada son olan şey dostuyla geçireceği güzel vakitler… Buna rağmen Bahtiyar Amca, genç dostunun kendi türdeşleriyle ömrüne devam etmesini uygun buluyor ve onu tesisteki yumurta kutularından birine, diğer yumurtaların yanına bırakıyor.

HER MASAL MUTLU SONUNU ARAR

Masal bu ya, “her masal mutlu sonunu arar” minvalinde bir finale ilerliyor yazar Ahmet Önel. Dünyanın Son Yumurtası için de böyle bir mutlu son hazırlamış. Elma Yayınlarından çıkan kitabın çizimleri Oğuz Demir’e ait. Kapak resminden iç sayfalardaki resimlemelere tüm çizimlerin Bahtiyar Amca ve Yumurcan’ın sıra dışı dostluğunu gözümüzde canlandırmamız adına hayli yardımcı olduğunu söylemeliyim. Dünyayı buzdolabının içinden ibaret saymamaya, sevgi ve dostluk dilinin ayrı dünyalar arasındaki farkları dahi sıfırlayacağına dair bir masal Dünyanın Son Yumurtası. Belki dostunu kırmamanın önemine dair de anlamamız gereken şeyler içeriyordur. Bunu herhâlde en iyi Yumurcan’lar bilir.