Böcekleri sevmekle başlayacak her şey!

Bu kitap, böcekleri çok seven ve onları keşfe çıkmaktan hiç sıkılmayan Petek ile böceklerden hiç hoşlanmayan, hatta onları “tüyler ürpertici” bulan Toprak’ın yaşamına misafir ediyor okuru.

Yazan: Gökçe Gökçeer

Böceklerden korkarak yaşamak, bu dünyada bir insanın başına gelebilecek en kötü şeylerden biri olabilir. Petek Böceksever, böyle bir korkusu olmadan büyüyen, şanslı çocuklardan… Bu yüzden, doğanın güzelliklerini en ince detayına kadar keşfedebiliyor.

Böceklerden neden korktuğumuzu düşündüm bu kitabı okuduktan sonra. Bu korku yüzünden ne kadar çok kitap yazıldığını… Özellikle de çocuklar için. Aslında korkudan ziyade, daha çok tiksinti olabilir hissettiğimiz. O küçük canlılara üstten baktığımızı, onlara belki de sırf minicik bedenleri yüzünden yaşamaya hakları yokmuş gibi davrandığımızı da düşünmüyor değilim. Yani yine insan denen şu garip canlının kibri öne çıkıyor. Belki ele avuca gelmemeleri, belki bir kısmının çıkardığı sesler, belki de hiç keşfedemeyeceğimizi düşündüğümüz o muazzam ve yaşamımızı borçlu olduğumuz dünyayı sadece tiksinerek uzaktan seyrettiğimiz için anlamıyor olabiliriz. Ama çoğunlukla elimizde gazete, terlik, sineklik ya da herhangi bir objeyle peşine düşüp öldürdüğümüz sineklerin, sivrisineklerin de bir faydası var bu dünyaya. 

Bu kitap, böcekleri çok seven ve onları keşfe çıkmaktan hiç sıkılmayan Petek ile böceklerden hiç hoşlanmayan, hatta onları “tüyler ürpertici” bulan Toprak’ın yaşamına misafir ediyor okuru. Bir yanda doğanın içinde kendine müthiş bir yaşam yaratmış bir çocukla, diğer yanda ise dört duvar arasında olmayı tercih eden başka bir çocukla tanışıyoruz… Biri böceksever, biri betonsever! İki dünyanın farkını çizimlerin de desteğiyle açıkça görebiliyoruz. Yazar, hikâye boyunca bize böceklerin ama en çok arıların önemini anlatıyor. Kitabın adından da anlaşılacağı gibi, zaten amaç arıları kurtarmak. 

Başta ve sonda böceklerle ilgili kısacık bilgiler de var. Bu eğlenceli bilgiler arasında örümceklerin aslında böcek olmadığını yazan bir cümle aradı gözlerim. Sekiz bacaklı olmalarının yanında bu da belirtilseydi şahane olurdu. 

Sürpriz olmayan bir son; bu yüzden söylemekte sakınca görmüyorum: Kitabın sonunda Toprak “tabii ki” bir böceksevere dönüşüyor. Umarım hepimiz bu kadar kolay dönüşürüz!