Belki de zamanın tadını çıkarmak o kadar da zor değildir.
An sonsuz değildir ama sadece şimdi yapılabilecek seçimler sonsuzdur. Hele bir de hayallerimizin peşindeyken. Yapmayı çok istediğimiz bir şeyin hemen şimdi olmasını isteriz. Tez canlılık, sabırsızlık devreye girer. Hemen, şimdi, şu anda olsun isteriz. Beklemeye tahammülümüz olmaz. Düşümüzün çarçabuk gerçekleşmesine bir şeylerin engel olacağını, aksiliklerin önümüze taş koyacağını düşünürüz. Ya şimdi olmalıdır ya da şimdi. Tam da o anda.
Bu hızlı ve öfkeli zamanlarda, hepimiz hayatımızda daha büyük anlamlar arıyor gibiyiz. Yaşam, ne yöne gideceğimizi bizim seçeceğimiz bir harita gibi önümüzde uzanırken, yol boyunca “an”a duyulan aidiyetle önümüzü daha iyi görebileceğimizi biliyoruz.
Siz de henüz yaşanmamış şeyler için çoktan endişelenmeye başlayanlardan mısınız? Her gün yaptığınız her küçük şeyin, tüm olası sonuçlarını gözden geçirmekten hiç vazgeçmiyor musunuz? Sizi şu andan uzaklaştıran bu kaygı döngülerini sık sık yaşıyor musunuz? Başkalarının sizin hakkınızda neler düşündüğünü merak ediyor, o gülüşler bana mı diye kuruntulara kapılıyor musunuz? Yalnız değilsiniz.
Kevser Yılmaz’ın yazdığı, Kolombiyalı illüstarör Julian Ariza’nın resimlediği Şimdi, an’ı yaşamaya dair yazılmış, “mükemmel an”ın peşindeki bir çocuğun hikâyesi. Üstelik cesur, ne istediğini bilen, öz güveni yüksek bir çocuk. “Şimdi”ye nasıl odaklanabileceğini öğrenmeye çalışıyor. Çünkü o heyecan verici an’ın gerçekleşmesini beklemenin, sadece beklemekle de kalmayıp eyleme geçmenin, düşlerinin kapısından içeriye geçmek için o en doğru an’ı gözlemenin ne büyük keyif olduğunun farkında.
Kare kare anlardan oluşan bu kitabın başkahramanına eşlik eden mavi bir arkadaşı da var. Hayalinin peşinde, grilerin hâkim olduğu dünyasından çıkıp o rengârenk ormana ulaşmak için, tıpkı A noktasından B noktasına gidiyormuşçasına ilerlerken (kitabın yan sayfaları bize böyle bir olanak sunuyor) mavi arkadaşı onu teselli ediyor, yüreğine su serpmek için ona destek oluyor. Çünkü “Anahtarı boynunda, hayallerin koynunda.” Kalbinin sesini dinleyip o kapıdan geçmeli ve unutmamalı, o kapının anahtarı, ta kendisi.
