Çocukluğunda “Ayşegül” serisi ve “Teksas”, “Tommiks” çizgi romanlarıyla resimli kitapların içine yuvarlanan illüstratör Deniz Üçbaşaran, resmin şahane bir evrensel dil olduğunu düşünüyor ve “Yoruma açık bir dil. Bu da çocuk dünyasına girmek, çocukla ortak bir zemini paylaşmak için harika bir fırsat,” diyor. Sözcükleri kullanmadan, sadece çizgilerle, renklerle söz söylediği Annemin İçindeki Ses adlı kitabıyla, Uluslararası Gençlik Kütüphanesi’nin Prestij Listesi’nde yer alan Üçbaşaran, sessiz kitapla buluşan her okuyucunun, kitabı kendince, çizerden bağımsız olarak yeniden yorumladığını söylüyor.
Geçmişe dönüp çizerliğinizin ilk günlerindeki hâlinizle konuşsanız, vereceğiniz öğüt ne olurdu?
Kusursuz çizmeye çalışma, rahat ol.
Çizerlik, geçiminizi sağlayan bir iş mi? Başka bir mesleğiniz var mı?
Hayır, emekliyim.
Günde kaç saat çalışıyorsunuz?
Ortalama iki-üç saat gibi.
İşlerinize dair eleştiri yazıları sizi öfkelendirir mi?
Keşke yazılsa.
Okuduğunuz son resimli kitap?
Beklenmedik Bir Işık, Jose Saramago.
Keşke ben resimleseydim dediğiniz kitap?
Zaman zaman böyle düşündüğüm olur ama şimdi kitap adı hatırlamıyorum.
Yerinde olmak istediğiniz roman/çizgi roman kahramanı?
Çocukken Zagor’u pek severdim.
Nefret ettiğiniz roman/çizgi roman kahramanı?
Tenten’e hiç ısınamadım.
Sizce en iyi edebiyat uyarlaması film ya da dizi?
“Harry Potter” serisi.
İsminizi Google’da aratıyor musunuz? Ne sıklıkla?
İyi aklıma getirdiniz.
En çekilmez özelliğiniz?
Ekip ruhu yok bende.
En sevdiğiniz uğraşınız, hobiniz?
Son birkaç yıldır seramik. Muhteşem bir sanat, zanaat ve biraz da spor benim için.
Çalmak istediğiniz müzik aleti?
Çello; ancak mümkün değil, müzik yeteneği benden çok uzak.
Bir mucit olsanız, ne icat etmek isterdiniz?
Giydiğimde uzaklara, yükseklere sıçrayabileceğim ayakkabılar.
Tarihte hangi dönemde/zaman diliminde yaşamak isterdiniz?
Bugün iyi galiba.
Issız adaya düşseniz yanınızda götüreceğiniz üç şey?
Çikolata, kayık, sonsuz İnternet bağlantılı tablet.
