Çıraklık er geç biter…

Bir “yedinci oğlun yedinci oğlu” olarak dünyaya gelip kendini İngiliz kırsalının envai çeşit mitsel varlığıyla iç içe ve karşı karşıya bulan genç Thomas J. Ward’un, yani Hayaletin Çırağı’nın upuzun maceralar silsilesi, şaşırtıcı 13. bölümüyle nihayete eriyor.

Kutlukhan KUTLU

öyküleri, kapıdan dışarı adım atıp kendini dev bir karanlıkla karşı karşıya bulan çocukların öyküleriyle dolu. Nasıl başka türlü olsun ki? Ana kucağının konforlu kıyılarından ötesi, “hayat” denen o yetişkinlik suları, bizi esirgemeyen şeylerin kol gezdiği bir belirsizlikler ve tehlikeler diyarı değil mi? Destanlar ve masallar da temelde bu diyarın dev aynasındaki renkli, çarpıcı, korkutucu, heyecan verici yansımaları değil mi? Nitekim bu karanlığa gözlerimizin alışması ve heyula gibi görüntülerin tanıdık hâle gelmesiyle yetişkinler âlemine gerçek anlamda geçiş yapmış oluruz sonunda. Wardstone Günlükleri serisinin kahramanı Thomas J. Ward için de durum farklı değil… Onu “lamia” cadılarının anası, bir “yedinci oğlun yedinci oğlu” olarak doğuruyor; dolayısıyla “karanlıkla mücadele etmek için biçilmiş kaftan” olarak dünyaya geliyor. Böylece eyaletin karanlıksavarının, yani “Hayalet”inin çırağı haline gelip, ondan doğaüstü varlıklarla mücadelenin inceliklerini öğreniyor; bu süreçte de elbette öcülerle, cadılarla, büyülerle ve her çeşit tuhaflıkla dolu bir dünyanın doğal parçası hâline geliyor.

ŞAŞIRTICI YANITLAR

Hayaletin İntikamı, bu çıraklık döneminin son durağını teşkil ediyor. 2004 yılında başlayan macera, geleneksel anlamda noktalanmasa da, on üçüncü bölümle birlikte birçok anlamda nihayete eriyor. Üstelik, muhtemelen çoğu okurun beklediğinden de fazla dram ve şaşırtmaca sunarak… Thomas’ın, annesinin kehanetini gerçekleştirerek Hayalet’in “en iyi ve son çırağı” olup olmayacağını merak ediyor musunuz? Kitap bu konuda net bir cevap veriyor. Neredeyse tüm seri boyunca kahramanlarımızın önünü kesmeye çalıştığı Şeytan’ın kesin bir şekilde sonunun gelip gelmeyeceğini merak ediyor musunuz? Kitap bu konuda da net bir cevap veriyor. Genç cadı Alice ile geleceğin Hayalet adayı Thomas tüm olumsuzluklara (en başta da Thomas’ın ustasının itirazlarına) rağmen birlikte olacaklar mı? Kitap bu konuda da açık bir cevap veriyor. Ancak dikkat! Alacağınız bütün cevaplar beklemediğiniz türden, sarsıcı cevaplar olabilir! Thomas bu macerasında, karanlığın sadece cisimleşmiş şekliyle değil, gırtlağını düğümleyen ve karar vermesini güçleştiren çok daha karmaşık şekilleriyle de karşılaşıyor. Yani bu açıdan, tam anlamıyla yetişkinlerin dünyasına adım atıyor! Alması gereken tüm kararlar kolay ve düz olmaktan çıkıyor aniden ve her bir karar, bir dizi tehlikeyi de beraberinde getiriyor.

ÇOCUKLUĞA VEDA

Thomas’ın imdadına yetişen beklenmedik müttefiklerin yanı sıra, kazandığı yeni güçler de var. Mesela, ölmüş annesinin ona düşünde görünüp haberini verdiği, “avının yerini bilme” gücü. Ansızın ortaya çıkan bu yeni güç, Thomas’ın doğrusu çok işine yarıyor. Tabii aynı şekilde, İngiliz yazar Joseph Delaney’in de! Şimdiye kadar İngiliz kırsalı efsaneleriyle, bol tehlike ve aksiyonla, bir yığın dramatik soru işaretiyle donattığı maceranın kapanışında, “ilahi müdahale” kokan dokunuşlara biraz fazla başvuruyor Delaney. Dolayısıyla okurlar bekledikleri cevapları alıyor almasına ama bazen cevapların fazla hızlı, fazla “kullanışlı” geldiği hissine kapılmak işten değil. Öyle ya da böyle, on üç kitaplık bir serinin sonuna varmış, uzun, karanlık ve hayli yıpratıcı bir yolculuğun ardından, bir fantezi kahramanımızı daha yetişkinliğin sularına uğurlamanın eşiğine gelmiş bulunuyoruz. Wardstone Günlükleri’nin kapanışında Thomas’ın çıraklığı artık geride bırakması ve yetişkinliğe ermesi gerektiği tüm berraklığıyla ortaya çıkıyor ve Delaney de kahramanımızın, çocukluk dünyasının buğulu umutlarıyla neredeyse tüm bağlantılarını koparıp atıyor. Yine de, kahramanımızı uğurlarken, bunun kendisini son görüşümüz olmayacağı, bizi ileride yeni ve “artık büyümüş” Thomas’la birlikte karanlığa doğru yeni yolculukların beklediği yolunda ipuçları yok değil; dolayısıyla arkasından su dökmekten geri kalmıyoruz!