Her hikâyede bolca kar var. Bu kadar kara rağmen, bu hikâyelerin soğuk değil de sımsıcak olması ise Pratchett’in usta bir yazar olduğunun ispatı zaten.
Yazan: Gökhan Yavuz Demir
Yılın bu son günlerinde Kocabaş biraz keyifsiz. Sanırım Noel Baba’nın bu sene ona getirdiği hediyeden çok memnun değil. Hediyesi de bahçede yeni bir misafir. Aç ve hasta bir hâlde kapımıza sığınan bir köpek yavrusu: Zeynep. Yavru olduğu için sürekli oyun istiyor ve bu da bizim ihtiyar kızı bir miktar bunaltıyor. Oysa ben kargodan yeni çıkan yılbaşı hediyemden çok memnunum. Terry Pratchett’in Noel Baba’nın Takma Sakalı’nı keyifle okuyorum.
Terry Pratchett “sir” unvanlı, hayli üretken ve maalesef 2015’te, daha altmış altı yaşındayken kaybettiğimiz başarılı bir yazar. Neil Gaiman ile birlikte yazdıkları Kıyamet Gösterisi dışında hiç kitabını okumadığım için, bu kadar çok fantastik ve eğlenceli kitaplar yazdığından da doğrusu bihaberdim. Ama şimdi bakıyorum da her yaştan okur için bol bol, capcanlı, fantastik ve olağanüstü komik hikâyeler yazmış. Mark Beech’in resimlediği ve Niran Elçi’nin Türkçeye tercüme ettiği Noel Baba’nın Takma
Sakalı, yazarın ölümünden sonra, 2017’de yayımlanmış on bir hikâyeden oluşuyor. Editörlerinin ve yakınlarının onun çalışma masasında buldukları bu hikâyeler, her yılbaşında hediye paketlerinden çıkacak yeni kitaplarını okumayı bekleyen Pratchett okurları için iyi bir yeni yıl hediyesi gerçekten. Pratchett artık yeni bir kitap yazamayacak ama anlaşılan okurları için ardında büyük bir miras bırakmış.
Yılbaşı eğlencelerinden, yeni yılın o ilk gecesi eğlenme mecburiyetinden çok haz etmiyorum. Ama çocukluğumun yılbaşı gecelerini hatırladığımda hâlâ içim ısınır. O gece için hazırlanan güzel yemekler, erken yatmak zorunda olmamam, tombala oynamak, sobanın üzerinde kızaran kestaneler, mandalina kabuklarından yayılan kokular ve elbette içinden oyuncak askerlerin, arabaların ve bolca kitabın çıktığı yılbaşı hediyeleri. Oysa uzun yıllardır yılbaşı geceleri sadece kitap okuyorum. Çünkü artık gece yarısı kapımın zili çalmıyor, daha da kötüsü zil çalsa bile kapının önünde beni bekleyen küçük bir hediye paketi olmuyor. Ama bu yılbaşı özel ve diğerlerinden farklı bir yılbaşı gecesi geçirmek isteyenler, Pratchett’in her biri birbirinden komik bu yılbaşı hikâyelerini okuyabilirler.
Hikâyelerin hepsi İngiltere’de, muhayyel bir kasaba olan Blackbury kasabasında geçiyor. Bütün hikâyelerin ortak paydasında da noel var. O yüzden her hikâyede bolca kar var. Bu kadar kara rağmen, bu hikâyelerin soğuk değil de sımsıcak olması ise Pratchett’in usta bir yazar olduğunun ispatı zaten.
Noel Baba tam da noel üzeri bir mağazada işe girerse, bunun nasıl bir karmaşa yaratacağını yahut bir ofisteki bilgisayar Noel Baba’dan hediye isterse neler olacağını merak edenlerin yılbaşı gecesi hiç sıkılmayacakları aşikâr. Aklına durmaksızın büyük
fikirler geldiği için aynı zamanda sürekli sorun da yaratan Blackbury kasabasının belediye başkanı Horace Clinker, yılbaşı gecesi kimseler aç kalmasın diye büyük bir turta yapılmasına karar verdiğinde, Pratchett’in okurları gökten turta yağdığına şahit
oluyorlar. “Dürt-ve-Patlat Ah!” oyununu, benim gibi siz de hiç duymadıysanız, bu hikâyeyi okuduğunuzda mutlaka “Dürt-ve-Patlat Ah!” oynamak isteyebilirsiniz. İyi Kral Wenceslas’la yoğun bir kar fırtınasında kaybolacak olanlarsa yanlarına sıcak çay ve kek almayı unutmasınlar! Blackbury’nin ana caddesinde ağustos ayının ortasında kar yağması ve bunun gibi yaşanan pek çok anormal meteorolojik olay ile Halk Kütüphanesi’nin saat kulesindeki rüzgârtavuğu ve onun bir metre çapındaki gümüş yumurtası arasındaki bağlantıyı da elbette sadece Pratchett okurları bilebilecekler. Noel Baba, hem de Noel günü mahkemede hâkim karşısına herhâlde ancak Pratchett’in hikâyelerinde çıkabilir olsa gerek ki merak etmeyin jüri kendisini suçsuz buluyor. Blacbury sokakları karla kapanıp kasaba sakinleri tüneller kazarak evden çıkabildiklerinde karşılarında en az altı metre boyunda bembeyaz bir Kar-Bebek görseler de biz Pratchett okurları gibi hiç şaşırmayıp, elbette ayrı düştüğü annesi Kar-Kadın’ı
bulana kadar ona bakıyorlar. Noel Baba işsiz kaldığı için hayvanat bahçesinde işe girince hipopotamların uçmaya başlamasına kuşkusuz artık şaşırmıyoruz; biliyoruz ki bu bir Pratchett hikâyesiyse her şey mümkündür ve olağanüstü komiktir.
Pratchett hayal gücü bu kadar zengin ve gerçekten biraz da çılgın olan muhteşem bir yazar. Noel Baba’nın Takma Sakalı’nı okuyanlar için bu yılbaşı, kesinlikle diğer bütün yılbaşılarından daha komik, özel ve unutulmaz olacak gibi.
Kocabaş, ben ve bahçede bulduğu her şeyle oynayan Zeynep, bütün İyi Kitap ailesinin yeni yılını kutluyor ve herkese iyi yıllar diliyoruz.
