Kim demiş küçük diye?

Mathilda gece olunca içini ona her zaman kulak veren Aydede’ye açıyor, gündüzleri oyun oynamaya devam ediyor…

Yazan: Çağla Vera Kılıçarslan

Justyna Chudzinska Ottino’nun yazıp resimlediği, Uçanbalık Yayınlarından çıkan bu kitabın başkahramanı, tadı ekşi olan şeyleri, vahşi hayvanlar gibi giyinmeyi ve kendi etrafında dönmeyi çok seven Mathilda.

Bir de kendisinin değil de başkalarının, ondan “büyük”lerin tanımladığı bir Mathilda var ki, işte o: henüz yalnızca beş yaşındaki Matilda, yaşıtı diğer çocuklardan daha ufak olan Mathilda, ablası Sofia’nın bile kendi başına bir şeyler yapamayacak kadar küçük olduğunu düşündüğü Mathilda. Bu can sıkıcı, heves kırıcı tutum karşısında saçları kabarıyor, kaşları çatılıyor ama bir şey demiyor Mathilda. Gece olunca içini ona her zaman kulak veren Aydede’ye açıyor, gündüzleri oyun oynamaya devam ediyor. Sonra bir gün her zamanki gibi ablasıyla oynarken, top önce havaya sonra da bahçedeki kocaman armut ağacının en tepesine doğru yol alıyor. Mathilda gidip topu almak istediğinde ablası Sophia’dan gene o bildik lafı işitiyor: “Bunun için çok küçüksün.”

Bu kadarı da fazla artık ve Mathilda, ablasının ona sözleriyle çizdiği sınırı görmezden geliyor. Hem bir şey istedik mi hangi söz durdurabilir bizi! Mathilda’nın cesareti ve kararlılığı onu yalnızca ağacın tepesine değil, gökyüzüne de taşıyacak ve sadık dinleyicisiyle buluşturacak şiirsel bir serüvenin başlangıcı oluyor. Mathilda tüy gibi hafiflemiş varoluşuyla havada süzülüyor.

Mathilda ve Aydede, “büyük” ve “küçük” kavramlarına, ona sınır koyanlara inat cesaret gösteren ve başkalarının söylediklerine göre değil kendi hissettiklerine göre hareket eden bir çocuğun, kendini gerçekleştirme yolculuğu.

İllüstrasyonlarında farklı teknikleri harmanlayıp kolajlar yapan Justyna Chudzinska Ottino, kitapta pek çok perspektif kullanarak Mathilda’nın dünyayı algılayışındaki değişimleri onun gözünden görmemizi sağlıyor, Mathilda’nın hissettiklerini de içten ve duyarlı olduğu kadar esprili bir şekilde resmediyor.