Bilimden beslenen bir masal: Dinozorların Şarkısı

Uçanbalık Yayınlarından çıkan Dinozorların Şarkısı, dinozorların dünya üzerindeki 175 milyon yıllık serüvenini bilimsel düzlemden ayrılmadan, masalsı bir dille anlatıyor.

Yazan: E. Nida Dinçtürk

İnsanların -gencinden yaşlısına- dinozorları neden muhteşem bulduklarını düşünüyorum. Aynı devirde yaşamak istemeyeceğimiz kadar korkunçlar ancak aynı gezegende yaşadığımız için heyecan duyacağımız kadar da fantastikler. Çok ciddi bir dinozor sever olarak kendi adıma bu hayranlığı, fantastik bir şeyin parçası olduğumuzu anımsatan en büyük kanıtlardan biri olmaları ile açıklayabiliyorum. İstedikleri kadar korkunç olsunlar, varlıklarıyla da yok oluş hikâyeleriyle de doğanın muazzamlığını anımsatıyorlar ve bunu heyecan verici bulmamak için bir sebep yok.

Dinozorlar bilim, doğa ve dünya tarihi adına da çok şey ifade ediyorlar. Tam da bu yüzden haklarında ciddi bir külliyat olduğundan söz edebiliriz. Çocuk edebiyatında da giderek sevilen bir figüre dönüşen dinozorlar, bilim odaklı eserler kadar kurgusal eserlerin de birer parçası oldular. Uçanbalık Yayınlarından çıkan Dinozorların Şarkısı ise dinozorların varlığına hem bilimsel hem de romantik bir yerden aynı anda bakmayı başarıyor.

Patricia Hegarty’nin kaleme aldığı, Türkçede Ümit Mutlu çevirisi ile okuduğumuz kitap, dinozorların dünya üzerindeki 175 milyon yıllık serüvenini olabilecek en sade biçimde anlatıyor. Thomas Hegbrook’un, resimleriyle anlatıya ciddi anlamda destek olduğu Dinozorların Şarkısı şiirsel bir üslupla dinozorların denizlerin dibinde başlayıp göklere kadar yükselen evrimini tarif ediyor. Hegarty, bu serüveni dinozorlara yaraşır biçimde destansı anlatırken Hegbrook’un çizimleri, estetikten ödün vermeden türler arasındaki farkları görsel biçimde ortaya koyuyor. Böylece, anlatının yer veremediği bilimsel açıklama ihtiyacını neredeyse karşılıyor.

Dinozorların Şarkısı, bu sade ve masalsı dili ile sürükleyici, akılda kalıcı; doyurucu çizimleri ile de bilgilendirici bir doğa kitabına dönüşüyor.