Domates kırmızısı

Doğru kullanılan boşlukların çizimde etkiyi nasıl artırdığını, karakterin ve hatta metnin duygusunu vermede nasıl önemli olabildiğini bu kitapta bir kez daha görüyoruz. Tekniğe boğulmamış, karakterlerin duygularını yansıtmada çok başarılı çizimlerin yer aldığı bir kitap var karşımızda.

Yazan: Burcu Yılmaz

Geçen yılın sonunda abm Yayınlarından çıkan ve akran istismarını konu edinen Kırmızı’yı, gene bu sayfalarda yazmıştım. Bu defa başka bir kırmızı var önümde: Domates Dolması Meryem! Konu çok benzer: Utangaç, hemencecik kızarıveren, bu yüzden arkadaşlarının Domates Dolması lakabını taktıkları Meryem’in, kabuğunu nasıl kırdığını ve arkadaşlarının kendi kabuklarının (veya kırmızılıklarının) varlığını nasıl benzer biçimde deneyimlediklerini görüyoruz.

Tıpkı Kırmızı’da olduğu gibi Domates Dolması Meryem!’de de öğretmen duruma dâhil oluyor da çocuklar arasında bir aydınlanma -veya kırılma- yaşanıyor. Birisiyle konuşması gerektiğinde utanan, kıpkırmızı olan Meryem’in sınıfın önünde şiir okuması gerekince arkadaşlarına da eğlence çıkıyor tabii. Fakat öğretmenleri bu duruma sinirlenip onları paylayınca hepsi suspus olup domates dolmasına dönüşüveriyor! Meryem şiirini okuyor, arkadaşları şiire bayılıyor ve benzer utancı yaşayarak deneyimledikleri domates olma hâlinden sonra onu oyunlarına dahil etmeye başlıyorlar -veya Meryem başkalarının da kendi gibi olduğunu görüp daha az utanıyor. Ama bir şey var: Arkadaşları, şiiri nedeniyle, ona Sinekkuşu Meryem diyorlar artık. İsim verme hâli bir türlü geçmiyor yani…

Her iki kitapta da beni düşündüren konu aynı: Kişinin karşısındaki anlayabilmesi için illa onun yaşadıklarını yaşaması mı gerekiyor? Elbette hep böyle değildir fakat klasik masallardan alışık olduğumuz “eden bulur” türünden bir ahlaki yaklaşımın varlığını günümüz çocuk kitaplarında hissetmek biraz can sıkıcı. Bu nedenle, daha az can sıkıcı olmak için, karşı tarafa geçiyor ve şunu diyorum: Yalnız olmadığımızı hissedebilmek için başkalarının da bizim gibi olduğunu görmek gerekiyordur belki de.

Öte yandan kitabın çizimleri, hem kompozisyon hem de karakter tasarımı anlamında, metni çok daha güçlü kılıyor. Doğru kullanılan boşlukların çizimde etkiyi nasıl artırdığını, karakterin ve hatta metnin duygusunu vermede nasıl önemli olabildiğini bu kitapta bir kez daha görüyoruz. Tekniğe boğulmamış, karakterlerin duygularını yansıtmada çok başarılı çizimlerin yer aldığı bir kitap var karşımızda.