Kalabalık içinde çellosunu çalamayan Hale, uyaranlardan soyutlanarak, düşle gerçek arası bir evren kuruyor ve kendisini geren değil, ferahlatan şeylerin peşine düşüyor.
Steadgiller harika resimli kitabın alametifarikasıdır. Aynı soyadı paylaşan ikilinin yan yana gelmesiyle büyük bir heyecan sarar okuru. Boşluğu lekeler gibi resimleyen Erin, soluk tonlarla heybetli bir ateş yakar okurun gözünde. Nereye baksa doygunluğa ulaşır o göz. Renklere mesafeliymiş gibi duran paletinde hâkim renk, birkaç küçük kaçamağa izin verir hepi topu. Bolluğa bulamanın yoksunluk iması olduğunu sezen bir bilge edasındadır Erin. Daima az ama öz, daima yetinen, kanaat eden birkaç mütevazı dokunuş… Philip ise öyküyü imgelerle donatır, öykü döndükçe başımız da döner. Bir sonraki sayfayı nafile yere tahmin etmeye çabalarız. Gene de dikkatli okura alternatif öykünün taşlarını döşeten bir özgüven aşılar. Yeryüzü ve gökyüzü arasında, hayvanlar arabulucu gibidir, insanın çiğ telaşını kadim dile tercüme eder, kopmaz iletişimi sağlar. Kimi yaşlı bir adam kimi delişmen bir çocuk, toy başladığı çemberi işin erbabı olarak tamamlar.
Bay Ay İçin Müzik kitabı, üstteki çerçevenin zarif bir örneği olarak başucu kitaplığında yerini alıyor. Kalabalık içinde çellosunu çalamayan Hale, uyaranlardan soyutlanarak, düşle gerçek arası bir evren kuruyor ve kendisini geren değil, ferahlatan şeylerin peşine düşüyor. “Huu huuu”layan baykuşu kovayım derken güzelim Ay’ı gökten yere, evin bacasının tam da üstüne düşürüyor. Öykü bu noktada kanatlanmaya, her sözcükte kırk klişe çalımlamaya başlıyor. Şapkacıdan şapka alınıyor Bay Ay için; bu arada Hale’nin adı Ayla’ya dönüşüyor. Göl safası için balıkçıdan sandal alınıyor. Işığının üzerinde yansıdığı göle bir de yakından bakmak istiyor Bay Ay. Hemen herkes, bir şekilde Bay Ay’a borçlu olduğundan, kimse para istemeye yeltenmiyor. Hayatı kutlayan ay ışığına paha biçme ayıbına kimseler kapılmıyor. Yeryüzünü kâfimiktar tadan gökyüzü sakinini özyurduna geri götürmek gerekiyor. Balıkçıdan ağ, baykuşlardan söz alındıktan sonra göğe uğurlanıyor Bay Ay, üstelik çello çalma sözü veren Ayla’yla birlikte.
Kalabalık içinde çalamayan Hale’den, gökyüzünde, hem de Ay’ın yüzünde, gönülden çalan Ayla’ya akıveriyor kitap. Dilersek sıkıntılı hayatımızı düşsel hayatımızla değiş tokuş ediyoruz, dilersek kalabalığın içine çıkıyoruz cesaretle, dilersek Bay Ay’ın yamacına ilişip müziğimizle ona ayla oluyoruz.
Philip C. Stead
Resimleyen: Erin E. Stead
Türkçeleştiren: Esin Uslu
Editör: Hazel Bilgen
Yapı Kredi Yayınları, 40 sayfa
