Neden olmasın?

Bir çocuk, büyüyünce nasıl nehir olabilir ki? Bu imkânsız! Hayallerde bile! Arkadaşlarına göre Abel tamamen saçmalamaktadır.

Yazan: Gökçe Gökçeer

Sınırsız hayal kurma özgürlüğü ve bu özgürlükten alınan güç eşsizdir. Bir de tam hayallerinizle bulutlara doğru yükselirken sözleriyle sizi tepetaklak yere geri düşürenler vardır. Bu kitap, hem yükselenler hem düşürenler için…

Çocuklara sorulan o sevimsiz sorudan nasibini almış görünüyor Abel: “Büyüyünce ne olacaksın?” Neyse ki alışıldık cevaplar gelmiyor bu kez. Doktor, öğretmen, veteriner ya da ne bileyim, herhangi bir mesleğin çalışanı olmak istemiyor Abel. O, bambaşka bir noktada duruyor: “Ben büyüyünce nehir olacağım,” diyor. Sen neler söylüyorsun Abel?

Elbette bundan saçma bir şey olamaz. Bir çocuk, büyüyünce nasıl nehir olabilir ki? Bu imkânsız! Hayallerde bile! Arkadaşlarına göre Abel tamamen saçmalamaktadır. Dahası, fikrini değiştirmek zorundadır. Çünkü imkânsız hayaller kurmak yasaktır.

Yasakçı zihniyetin bireyleri ne yapar? Heves kırmaya, hayalleri yıkmaya, geliştirdikleri antitezlerle karşı tarafı sindirmeye çalışırlar. Ama yorulurdun; ama bacakların olmazdı; ama kolların da… ama ıslak olurdun. Ama… Ama… İş okyanusta kaybolmaya, yani bir nevi YOK OLMAYA kadar varıyor. Abel, durmayı bil! Yoksa, yok olursun!

Cécile Elma Roger’ın incelikle kurguladığı, Ève Gentilhomme’un stili, grafik anlatımı ve sıcacık renk paletiyle bizi düşlerin içine bıraktığı, Göyçen Gülce Karagöz’ün Fransızcadan Türkçeye çevirdiği Nehir Çocuk; gerçek ile hayal, umut ile dipsiz kuyular arasında bağlantılar kuran, kurduran bir resimli kitap. Ayrıca, çocuklarla felsefi tartışmalara uygun bir ortam yaratıyor. Yazar Roger, okuru hayallerin peşinde sürüklerken, çevre sorunları hakkında da birkaç şey söylemeyi ihmal etmiyor. Satır arasında da olsa… Kitabın sonunda hayal bozucular, Abel’in yanında yer almayı, ona destek olmayı tercih ediyorlar. Üstelik, o güne kadar hiç dile getiremedikleri imkânsız görünen hayallerini de dile getirmeye cesaret ederek.

Önemli bir not düşerek bitirmek istiyorum: Özellikle Abel’in konuşmalarının yer aldığı sayfalarda el yazısı fontu kullanılması ne yazık ki okuma güçlüğü yaratıyor. Orijinalinin de böyle olduğunu biliyorum. Belki Türkçe baskıda farklı bir font kullanılabilirdi. Yeni baskılar için ise henüz geç değil.