Odam dağınık değil!

Hangi çocuk bin bir emek ve yaratıcılıkla inşa ettiği koca bir dünyayı ha deyince raflara, kutulara kaldırmak ister ki!

Yazan: Çağla Vera Kılıçarslan

Çocukken en sık işittiğimiz, en can sıkıcı cümlelerden birinin “Odanı topla!” olduğu konusunda hemfikiriz sanırım. Kâh tehditkâr kâh bıkkın kâh sinirli bir tınıyla söylenmiş bu lafın her versiyonunu ezbere bilirdik. İş odasını toplamaya geldiğinde, normalde sorumluktan kaçınmayan çocuklar bile ayak diretirdi. Bunun nedeni aslında toplayıp düzenleme eyleminde değil, yetişkinlerce toplanıp düzenlenmesi gerektiği düşünülen şeylerin bizim için bambaşka bir anlam ifade ediyor oluşundaydı. Anne babalarımızın ortaya saçılmış şeyler olarak nitelendirdiği her şey, kurduğumuz oyunların içinde kendi mantığına sahipti. Sonuçta hangi çocuk bin bir emek ve yaratıcılıkla inşa ettiği koca bir dünyayı ha deyince raflara, kutulara kaldırmak ister ki!

Karman Çorman Bir Orman’ın kahramanı Memo’nun da keyfi, odasının her bir köşesine dağılmış kıyafet ve oyuncaklar arasında yerindedir; çünkü burası şimdi onun için bir ormandır. Pateniyle kaydığı, maymun olup perdelere tırmandığı, fillerin sırtında aslan kovaladığı maceralarla dolu bir orman! Ta ki babası odasına gelip ültimatom verene dek: “Dışarı çıkmadan önce odanı toplamalısın!”

Memo’nun canı bu işe biraz sıkılsa da günün sonunda bütün oyuncaklar bir yana, ebeveyniyle baş başa geçireceği zaman bir yanadır; hele ki en sevdikleri şey yani sahilde bir gezinti söz konusuysa… Hem Memo’nun aklına yaratıcı bir çözüm de gelir, sonuçta oyuncakların da uykuya ihtiyacı vardır!

Bu tanıdık hikâyenin en cezbedici yanı illüstrasyonları. Çizer Flavia Sorrentino farklı teknikleri, doygun renkleri bir araya getirerek oluşturduğu çizimlerle Memo’nun odasının sihirli ve rengârenk bir diyara açılan gizli kapısının anahtarını okuyucuya teslim ediyor.