Değişen hayatlar ve tuhaf rüyalar

Hikâye, bir çocuğun iç dünyasında yaşadığı sorunlar gibi hassas bir konu üzerine kurulu olsa da mizahi bir üslupla ve yaratıcı benzetmelerle ele alınmış.

Yazan: Sanem Erdem

Hayatımızdaki değişiklikler, bazen küçük bir adım bazen de aşılması imkânsız uçurumlar gibi görünür bizlere. Alıştığımız düzenleri, rutinleri ya da çevreyi bırakıp bilmediğimiz bir yere gitmek, daha önce yapmadığımız şeyleri yapmak bazen heyecan verir bazen de korku. Hayatın iniş çıkışlarını yeni yeni öğrenmeye başladığımız çocukluk çağımızda değişiklikler karşısında kaygılara kapılmış, yetişkinlerin kararıyla okul, ev, hatta şehir değiştirme düşüncesiyle karın ağrıları çekmiş olabiliriz hepimiz. Ancak korku ile heyecan arasında çok ince bir çizgi vardır ve bilinmezliğe duyulan korku aşıldığı zaman, yeni olasılıklar için duyulan heyecan biçimine de bürünebilir.

İki Gere İyi Geceler’in ana karakteri Yankı’nın da böyle bir sıkıntısı var. Yalnız onun durumunda yaşadığı gerilim karın ağrısıyla değil, uykusunda sayıklamalarla, hatta uyurgezerlikle dışavuruyor kendini. Babasının işinde yükselmesi nedeniyle İstanbul’a taşınmaları anne babasında tatlı bir heyecan uyandırırken; Yankı hem arkadaşlarından ve bildiği hayatından uzaklaşıp bilmediği bir yerde yeni bir hayata başlamanın korkusunu yaşıyor hem de çevresindekiler onun yaşadığı endişeyi anlamadığı için çileden çıkıyor. Dokuz yaşında bir çocuk olarak derdini anlatmakta da zorlanıyor üstelik. Annesi onun mutsuzluğunu görüp, bir gün üniversiteye gittiği zaman evden ayrılacağını söyleyerek durumu kabullenmesine yardım etmeye çalışırken; babası karşısına çıkan yeniliklere biraz olsun hazır olması gerektiğini anlatarak oğlunu cesaretlendirmek istiyor. Ebeveyninin çabası karşısında Yankı’nın içindeki asi dile geliyor: “Tabii ya! Ben bunu neden düşünemedim acaba! Şaka mı yapıyorlardı! Üniversiteye gitmeme daha dokuz yıl vardı! Ne kadar uzun bir zaman olduğunu görmek neredeyse imkânsızdı! Bu süre benim hayatımın tamamı kadardı! Ayrıca herkes yeniliklere açık olmayabilir. İstersem her gün aynı kıyafetleri giyip aynı yemekleri yiyebilirim. Kime ne bundan?” Ne var ki bunların hiçbirini anlatamıyor ailesine. Anne babasına onları anladığını ancak bunun üzülmesine engel olmadığını söyleyebiliyor sadece.

Taşınma gerilimi yetmezmiş gibi en yakın arkadaşı İmge de onun sıkıntısını anlayamıyor. Onun, mutsuzluğu yüzünden uykusunda gezmesini çok havalı buluyor. Üstüne üstlük İmge, tavsiye almak için başvurdukları başka bir uyurgezer çocukla yakınlık kurunca, Yankı arkadaşlarına da çıkışıp, onlarla bozuşuyor. İşler Yankı adına gittikçe karışırken, onun için endişelenen ailesi, taşınma kararlarını gözden geçirip onun böyle mutsuz olmasındansa planlarını değiştirebileceklerini söylüyorlar. “Ben iyiyim!” diye yanıtlıyor onları Yankı; “Benim için planlarınızı değiştirmenizi istemiyorum. Ben her sorunu çözerim. Bunu da hâlledeceğim!” Ve gerek kendi çabaları ile gerekse ailesinin ve arkadaşlarının yardımıyla dediğini de yapıyor.

Hikâye, bir çocuğun iç dünyasında yaşadığı sorunlar gibi hassas bir konu üzerine kurulu olsa da mizahi bir üslupla ve yaratıcı benzetmelerle ele alınmış. Yankı, ailesine ya da arkadaşlarına ifade edemediği ruh hâlini kocaman bir gökdelenin tepesinden çakılmaya benzetiyor mesela. Ya da sinirlendiği zaman yükseldiğini, sanki boyunun uzamış gibi hissettiğini söylüyor.

İstemediği hâlde saçlarını karıştırmasına gıcık kaptığı teyzesini okura şikâyet eden Yankı ile kişisel sınırlar konusuna da değinen kitap; dolaysız ve samimi bir dille çocukların kolayca bağ kurabileceği, onların iç dünyalarındaki sıkıntılara tercüman olabilecek bir karaktere sahip.   

2014 yılından beri çocuk kitapları yazan Nazlı Deniz Güler’in daha önce yayımlanmış kitaplarında da hikâyelerini karakterlerinin iç dünyaları üstüne kurduğu görülüyor. İki Kere İyi Geceler’in künyesinde danışman olarak bir psikoloğun bulunması da kitabın, çocuklara ve onların psikolojik durumlarına doğru bir yaklaşım sergilediğine dair güvence veriyor. Çağıl Bektaş’ın metne eşlik eden pastel tonlarda, yuvarlak hatlı çizimleri de mizahi üslubu vurgulayarak kitabı tamamlıyor.